Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe keiser Karle hertoge Wencelijn loste sonder rantsoen te geven.

LVIII.

Doe keiser Karle vernam
Die niemare, was hi herde gram
Dat dus sijn brueder van Brabant
Ghevangen lach in Gulkerlant.
Ende maecte rechtvort een processe,
Op seker mesgripe, met vonnesse
Tegen hertoge Willeme, des gheloeft,
Daer met hi hem soude hebben beroeft
Van alle sijnre heerlicheide,
Met vonnesse der princen, als ic eer seide.
Als hertoge Willem des wort gheware
Ontsach hi hem des vonnes sware,
Ende dancte Gode van der vrame
Dat hi in skeisers gracie quame.
Mids desen duchten ende vreesen, soe
Was mercgreve Willem vro
Dat hi den hertoge Wencelijn
Quijt scout die gheloften sijn,
Ende ontsloeghen, los ende vri,
Sijns vanghenessen, sonder dat hi
En hiesch hem rantsoen gheenretieren,
Noch gheloften in gheenre manieren;
Want, al moest hertoghe Wencelijn
Van hem aldus ghevanghen sijn,
Was hi hem in sier vangenissen
Te swaer, dat mag men wel ghissen,
Van machte, van heeren ende van magen,
Van vrienden, diene holpen dragen,
Van lande, ende van onderseten,
Dat mach een yegelijc noch weten,
Al bleef hi, mids quader avontuere,
Ghevangen in der scoffeltuere.
Het plecht dicke te ghesciene
Dingen, die staen herde onsiene.
Haesticheit is somwijl goet;
Maer al dicst eest wederspoet;
Dicst wort die sake oec wel gheint
Die men wijsselec beghint.
Al was die hertoghe Wencelijn
Los der vangenessen sijn,
Commerloes, sonder te geven iet,
Daer bi en waren dander niet,
Die bi den hertoge ghevangen bleven,
Los, si en moesten haer rantsoen geven;
Was hi baenrits, ridder, of knecht,
Hi moest hem lossen, na ridder recht.
Ende dit rantsoen, groot ende smal,
Betaelde hertoge Wencelijn al,
Ende heeftse altemael ontladen,
Los ende vri van allen scaden,
Als u na sal sijn bescreven,
Ter plaetse daer dat point sal geven;
Maer, eer die hertoge quam van daer,
Lach hi daer bat dan een half jaer.