Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe Eduwart die joncste broeder van Gelre hertoge Reynoute sinen outsten broeder vinc, die vrouwe Marien van Brabant ghetrouwt hadde.

L.

Om dat een yegelijc te bat
Weten mach hoe ende wat
Die dingen toequamen ende gescieden,
Die ic hierna sal bedieden,
Willic al luttel laten bliven
Van hertoge Wencelijn, ende scriven
Van Gelre den hertoge Reinout,
Die ij vrouwen hadde getrout:
Van der iersten ij dochtren bleven:
Die outste heeft hi te wive gegeven
Van Cleve den edelen grave,
Daer si geen oer en hadde ave,
Ende na die doot van haren man
Si den grave van Bloys ghewan.
Grave Willem van Gulick creech te wive
Die joncste dochter; aen haren live
Heeft hi ghewonnen eenen sone:
Willem soe hiet die ghone.
Hertoge Reinouts ander vrouwe vaillant
Was sconincs dochter van Ingelant,
Suster van den derden Eduwaerde,
Diet conincrike lange bewaerde
Van Ingelant met groter eere:
Aen dese vrouwe wan die heere
Reinout van Gelre sonen twee,
Ende andere kinder niet mee:
Doutste sone hiet Reinout,
Na den vader, die hadde ghetrout
Van Brabant vrouwe Marie,
Vrou Johannen suster, ende die
Selve Reinout, na die doot sijns vader,
Behilt Gelderlant algader,
Ende besaet eenen tijt,
Met sijnre vrouwen, des seker sijt,
Die joncste dochter, hout u daer an,
Van den derden hertoge Jan,
Ende heeft dus Gelderlant behouden,
Hoe wel dat enege seggen wouden
Dat hijt met onrechte besat,
Ende dat toebehoerde bat
Der outster dochter, scoen van live,
Van hertoge Reynouts iersten wive,
Die hadde te manne den greve van Bloys;
Maer dat seggen en creegh gheen voys.
Recht te desen selven tien
Waren in Gelderlant ij partien,
Bronchorstren ende Heeckerlinge,
Machtich ende sterc, die onderlinge
Malckanderen haetten seere
Ende hertoge Reinout die heere
Trac aen hem die Heeckerlinge,
Ende verhiefse sunderlinge.
Als dat die Bronchorstren sagen
Trocken si met groter clagen
Aen den joncsten brueder Eduwaerde,
Clagende hem die onwerde
Die hen die Heekerlinge daden.
Om succours ende troest si baden,
Dat si rechtvort aen hem vonden,
Soe dat hi, in corten stonden,
Metten Bronchorstren, sijt des vroeder,
Te velde quam tegen sinen broeder,
Ende tegen die Heeckerlinghe;
Ende daer ghevielen soe die dinge
Dat Eduwaert behielt dat velt,
Ende der Heeckerlinge gewelt
Neder leide, dats ware dinc,
Ende hertoge Reinout sinen brueder vinc,
Die hi gevangen hilt al sijn leven,
Ende es selve hertoge van Gelre bleven.
Vrou Marie claeghde dit te hant
Harer suster vrou Johannen van Brabant,
Ende hertoge Wenceline den heere,
Met bitterliken clagen seere,
Die grote overdadichede
Die haer aldus haer swager dede.
Hertoge Wencelijn sonder beiden
Eduwaerde daerom ontseide
Van Gelre, ende die heere stout
Sant her Lonijse van Bouchout
Met volcke van wapenen op Eduwaerde,
Die op hem wan Bommelrewaerde,
Ende besettet van sier hant,
Ende toegh weder in Brabant.
Cort na dat dit was volbracht
Quam Eduwaert met meerder macht,
Ende heeft die ghone op geronnen,
Ende dien daer in lagen af gewonnen
Bomelrewerde, aen haren danc,
Ende vincse alle, ende eer iet lanc
Dede hi er een deel ontliven:
Som moesten si ghevangen bliven,
Die hi scatte ende rantsonerde,
Soe hi wilde ende begerde.
Als dit die hertoge vernam
Van Brabant was hi herde gram,
Ende maecte sunderlinge
Van volcke van wapenen gaderinge,
Ende es mechtich ende vermogen
Tegen Eduwaerde getogen,
Ende trac uut Brabant, doe ic gewach,
Op sente Matheus dach
Te Gelderlant wert, met sinen here,
Maer enege arbeiten also seere
Tusscen beide, dat die dingen
Soe verre quamen ende vergingen,
Dat tusscen den hertoge Wencelijn
Ende Eduwaerde, dats waerheit fijn,
Eenen peis wert ghestaect;
Maer hoe die soene was gemaect
Dat wisten die heeren ende ic niet;
Maer emmer eest alsoe ghesciet
Dat hertoge Reinout, aen sinen danc,
Ghevangen bleef alsoe lanc
Als leefde sijn brueder Eduwaert,
Die namaels verslagen waert
Voer Baeswildre in den stride,
Als ghi sult horen in corten tide.
Dese Eduwaert met groter eere
Bleef aldus hertoghe ende heere.
Desen peis, doe ic ghewach,
Ghesciede op S^t-Michiels dach
Doen men screef XIII^c jaer,
Ende LXVIII. Cort daer naer
Trac die hertoge Wencelijn
In Brabant, metten volcke sijn,
Ende bleef in vreden eenen tijt
Tot dat weder hief een nijt,
Een twist ende een orloge
Tusscen van Gulcke den greve hoge,
Alsoe in dese corniken
Hier namaels claerlijc sal bliken;
Maer, eer daer meer af wert bescreven
Van mi, moetic te kennen geven
Den oerspronc van den saken:
Soe sal men te bat geraken
Te weten dat recht bediet,
Waerom dat dorloge es ghesciet.