Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe de hertoge trac voer Heimersbach, ende dat wan, ende te gronde slechte.

XLIX.

Als men Ons Heeren ghebortenesse
Screef XIII^c LX ende sesse
Quam Wenceline van dage te dage
In Brabant alsoe grote claghe
Over die van Heymersbach,
Daer menich ruter doen op lach,
Die welcke roefden ende vingen
Die coepliede, die reden of gingen
Uut Brabant ende uut anderen landen,
Die si verdorven ende maecte tscanden.
Dese clachten quamen alsoe groot
Dat des den hertoge verdroot
Dat dus die straten ontveilicht waren;
Want niement riden en dorst noch varen,
Noch sijn comenscap hanteren.
Ende want het was in sijn regeren
Die straten te veilegen tot den Rine,
Soe docht hertoge Wenceline
Dat hi dat qualijc mochte liden,
Ende ontboot ten selven tiden
Riddren, ende knechten een groot getal,
Die tsinen gebode quamen al.
Dus trac die hertoge in sijn gespan
Menich frisch weylijc man
Uut Brabant, tot voer Heymersbach,
Dat hi al omme vast belach.
Heymersbach entie jegenode
Was doen Sceyfaerts van Merode;
Maer hi en was noch maer een kint,
Ende andre haddene in regement,
Die daer op hilden vremde gasten,
Die Brabant aldus aentasten,
Ende daerop roefden ende vingen.
Als dus verre dese dingen
Comen waren, dat die hertoge
Heymersbach met moede hoge
Beleit hadde tallen siden,
Dede hijt bestormen ende bestriden,
Met bussen bescieten, ende met bogen,
Daer die ghescutte soe dichte vlogen,
Beide van buten ende van binnen;
Maer herde quaet waest te winnen.
Doch hadt die hertoge ingenomen,
Wat hem scaden mocht ocht vromen,
Niet te rumen van den velde
Hi en hadt in sier gewelde,
Ende gecregen ende gewonnen.
Ten lesten waest soe opgeronnen
Met assaute, ende met crachte,
Dat ment wan ende tonder brachte;
Ende daerna, in corte stonde,
Dede hijt al toten gronde
Nederwerpen, ende maken slecht.
Dus was Heymersbach berecht,
Voer Kersmisse den derden dach,
Die xxij in december lach.