Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe die gemeinte te Bruessel op stoet.

XLIV.

Het geviel, dats claer ende waer,
Te Bruessel, in Ons Heeren jaer
MCCC en LX mede,
Een beruerte in die stede,
Van der gemeinten; si wouden maken
XII raetslieden, welke saken
Hen alsoe ghescieden al:
Om te scuwene tgroot ongeval
Haers wonderliken opsets swaer,
Soe worden ghemaect al daer
Twee comoingimeesteren rechtvort,
Die cortelinge waren verstoert,
Ende afgeset cort daer nare,
Binnen eenen halven jare,
Mids overbrekeghe dinge
Der ghemeinten gederinge,
Die si maecten, omme dat
Si die heeren van der stat
Vernielen wouden al te samen.
Sommege dieneren dat vernamen
Van der stat, die de saken
Den heeren gingen cont maken
Tot haren huuse,sonder beiden,
Ende wectense met verdicheiden
Uut haren slape; oec was aldaer
Her Geert, die heere van Vorselaer,
Ende oec sommeghe ander heeren,
Die tier tijt te Bruessel weren,
Die welcke bi der wet quamen,
Ende hadden raet te samen
Dat van der wet die goede lieden
Dambachten souden ontbieden
Bi hen te comene, te weten claer
Wie die gaderinge maecten daer;
Want die heeren vernamen bloot
Dat men gaderingen groot
Ter Capellen heeft ghedaen.
Oec soe hebben si verstaen
Der vleeschouwers vergaderinghe.
Doen si vernamen dese dinghe
Ontboden si, al ongelet,
Die vleesschouwere bi der wet,
Die antworden, openbare,
Si souden comen alst tijt ware.
Die goede man, die was gesonden
Van der wet, hevet daer soe vonden
Ghestelt, dat hijt, sonder beiden,
Met groter haest der stat seide.
Doen die heeren dese dinge
Wisten, ende die gaderinge
Des voles van der Cappelstraten,
Ende hen dochte dat si te baten
Die Steenport hadden vast besloten,
Soe wouden si dan ierst bestoten
Met eenen hope, met fieren gelate,
Die van der Vleeschouwerstrate.
Dus trocken si derwert te samen,
Ende, als si op die Pensmerct quamen,
Quamen die andere partien
Achter beide die beckerien
Die vleesschouwers gewapent doe,
Ende riepen lude: ‘Toe! toe!
Si sijn onse; hets al gewonnen.’
Daer worden si wederonnen
Met crachte, ende wederstaen;
Want den goeden lieden wies aen
Den hoop, die vore der stat huus
Bleven was; doen worden confuus
Die vleeschouwers, herde sciere,
Doen si sagen die banniere
Van tser Huygh Kints gheslechte,
Daer hem elc goet man onder rechte,
Die trouwelec bi der wet bleven.
Dus worden achterwert ghedreven
Die vleeschouwers ende verjaeght,
Gheslagen, gevangen, ende versaeght.
Elc stelde hem daer om vlien,
Dien tgeluc mocht ghescien.
Die heeren trocken doen te hant
Tot haren husen, daer men vant
Felle wapenen onghehiere,
Ende heet water op den viere,
Ende calc daerbi, daer si met wouden
Theerscap vernielen ende verscouden,
Hadden si in haer strate gecomen.
Dit opset was hen benomen.
Als dese waren dus confuus
Quam theerscap voer der stat huus.
Daer wouden sulcke onghespaert
Heetelic ter Steenporten waert;
Want die van buten met groten sorten
Waren vore der Steenporten,
Daer si op scoten met ernstichede,
Ende branden die bladere mede
Van der porten met pecke, met stroe.
Doen ghedroegh die raet alsoe
Dat die van binnen alsoe sciere
Die porte ontdeden; als die fiere
Bleven si daer voren staende.
Die heere van Vorsselaer vermaende
Ende seide, int openbaren,
Dat si alsoe coene waren
Die de plaetse niet en begeven
Ende voer der stat huus bleven,
Manlec staende, als die boude,
Of iement opset maken woude
Ende ter stat huus wert comen,
Dat dit bi hen mocht sijn benomen.
Als die vore die Steenport gingen
Doen worden gheordenert die dingen
Van den heeren, wiselike,
Dat si sonden ij geestelike
Mannen op der Capelstraten,
Dat si dat volc souden saten,
Conden si en te vreden bringen.
Maer noch soe en wisten die dingen
Die van buten, int verclaren,
Hoe dat binnen was gevaren.
Noch soe hadden die heeren raet
Dat si sonden, sonder verlaet,
Enen hoep volcx ongelet
Dore der Bogaerden wincket,
Die welcke, sonder ophouden,
Die Raemstrate aensteken souden;
Want die volders, hoerdic verclaren,
Alle ter Capellen waren.
Des gelijc, ten selven stonden,
Die heeren eenen hoop uut sonden
Met haesten dore tRuysbroec winket,
Die trocken al ongelet
Op den Savel, die alsoe saen
Als si sagen tvier op gaen
In die Raemstrate, sonder letten,
Steken souden hare trompetten,
Op den Savel, ende ter vaert
Trecken ter Steenporten wert;
Ende die van der Raemstrate
Souden oec comen te harer bate.
Aldus wort dit al ghedaen.
Doen den roec op sagen gaen
Die Cappeloise ende den brant
Beneden hen, ende al te hant
Boven hen hoerden die trompetten,
En dorsten si daer niet langer letten,
Maer gaven vlucht, ende scieden
Hier ende daer, als dwase lieden,
Als volc beraest ende onbestiert.
Aldus soe wort ghesconfiert
Die gemeinte al te samen.
Rechtvort die iij hope quamen
Van binnen, van boven, van beneden;
Terstont, in dier haesticheden,
Worden si hier ende daer gheraept,
Die opsetters, ende betraept,
Ghevangen, die niet ontvlien en mochten,
Diet som metten live becochten,
Daer justicie af was gedaen.
Dus es haer opset vergaen.
Dese sconfelture ghesciede daer
Te Bruessel, in Ons Heeren jaer
Als men LX gescreven sach
Ende XIII^c, den anderen dach
Des nachts na sente Magdalenen.
Aldus vallet meest altenen,
Ende nemt quaet finement
Dat men onredelec begent.