Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Dit sijn V pointen waerom god die menschen plaeght.

XXXV.

Op dat si hem niet en souden verheffen,
Die de gracie Gods beseffen,
Ende hi sijn gaven heeft ghegeven
Boven anderen menschen die leven,
Plaeght hise bi wilen, na sinen eesch,
Metter ruergaerden des vleesch,
Alsoe als gheplaeght was dan
Sinte Pauwels, die heilige man.
Die ander sake der plagen behoeft,
Op dat die mensche worde gheproeft
Te suverder ten Gods ghebode:
Aldus was Job gheplaeght van Gode.
Ten derden mael plaeght God den mensce
Op dat hi, na sinen wensche,
Daer bi te bat gheloeft mach werden
Van den menschen, op der erden.
Ende plaeght God den mensche in desen
Als die blent gheboren wesen,
Des haer ouders, in gheenen weghen,
Noch si voer Gode scout en cregen;
Maer dewangelium spreect int fijn,
Om dat God daer af gheloeft wilt sijn
Van anderen, die haer kinder sagen,
Ende hen behuedt van sulker plagen.
Ten vierden mael laet God gheschien
Die plagen, ende dats mids dien
Die ontellike quade mesdaet,
Die dagelics die mensce begaet
Te dien einde, dat hi voertaen
Der quaetheit soude afstaen,
Ende suver worden, ende ghevaeght.
Alsoe wart Maria geplaeght,
Moyses suster, ende desghelijc
Vele andere kerstene op erterijc.
Ten V^sten wort die mensch gheplaeght
Om dat hi hem jegen Gode mesdraeght,
Mids sijnre quaetheit versteindelike,
Alsoe dat hi sal eewelike
Gheplaeght bliven, sonder begeven,
Beide hier ende na dit leven;
Ende alsoe was Herodes,
Datan, Abiron, des sijts ghewes,
Ende oec die Sodomiten
Gheplaeght, ende noch vele heriten:
Die alle plaeghde Ons Heere God,
Om dat si braken sijn ghebod.
Maer waerom, ocht om dwelc van desen
Viven dat gheplaeght mocht wesen
Van Hollant die vorseide grave,
Daer canic qualec gheseggen ave;
Dat weet Ons Heere God allene:
Hem en es gheen dinc, groot noch cleene,
Verborgen; hoe dat wort ghedaen,
Het moet voer hem te rechte staen,
Eest goet, of quaet, eest licht, of swaer.
Eest heimelijc, ocht openbaer.
Ende niet allene en es hem cont
Twerc van buten, maer den gront
Der meiningen es hem opghedaen,
Als of ment in een boec sage staen.
Dus en es voer hem niet verborgen.
Iegelijc wille hem dan besorgen
Dat hi si op den lesten dach
Bereet te geldene sijn ghelach.
Heeft greve Willem welghedaen,
Soe sal his goeden loen ontfaen,
Int seggen ende in de handelingen,
Die hi hadde van desen dingen.
Hier soe latic van hem bliven,
Sonder meer van hem te scriven,
Ende sal u vort condigen dat,
Hoe met Antwerpen, der stat,
Grave Lodewijc heeft omghegaen,
Na dat dit segghen was ghedaen.