Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe heer Wouter Berthouts kindren met den hertoge te Soene quamen.

XXVI.

Als dese derde Godevert
Mondich was ende bejaert,
Soe hebben heer Wouters kinder beide
Doen vervolgen met arbeide,
Om te vreden te sine, si u bekant,
Met den hertoge, ende haer lant
Weder te hebbene in haer ghewelt,
Dwelcke die hertoghe te hemwert helt:
Ten utersten waest soe verre bedreven
Dat sijs int tshertogen seggen bleven,
Dwelcke si swoeren, sonder verdragen,
Te houdene teeweleken dagen.
Hier af die hertoge heeft ghedaen
Sijn uutsprake, soe ghi selt verstaen.
In den iersten, dat in gheenen keere
Die borch van Grimbergen nemmere
Betemmert en soude mogen wesen:
Dit was deerste point van desen.
Ten anderen male, verstaet den fijn,
Dat hi vort ane souden sijn
Ende haer nacomelingen al
Onderdanich, groot ende smal,
Den hertogen van Brabant, ende vort aen
Haer lande van hem te leene ontfaen,
Ende doen hem manscap, hulde ende eit,
Ende sweren hem ghetrouwicheit.
Ten derden, wale verstaet tbediet,
Om dat her Wauter Berthout liet
Sinen joncsten brueder met drueffenesse
Sterven in den vangenesse,
Soe ordeneerde die edel heere
Dat van dier tijt vort meere
Int lant van Grimbergen overal
Die joncsten brueder hebben sal
Die heerlicheit, wilt mi verstaen,
Entie outste brueder sal ontfaen
Dleen van den joncsten, doe ic ghewach.
Noch hout ment op desen dach