Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Van den ouden state der stat van Mechelen.

XXII.

Want bi des seggens mogentheiden
Mechelen nu es ghescheiden
Van Brabant, soe ghi hebt ghehoert,
Soe willic hier vertellen vort,
Met corten worden, donderscheet,
Des een iegelijc niet en weet,
Hoe Mechelen aen Brabant comen es,
Ende hoe dat weder, sijts ghewes,
Daer af ghescheiden es daer naer.
Van ouden tiden, dats claerlijc waer,
Hoerde de stat van Mechelen toe
Den heeren van Grimbergen, ende doe
En was si nergens na soe goet,
Als si sint worden es, sijts vroet.
Dese heeren van Grimbergen ghemeene,
Die hielden al haer lant te leene
Van den hertoge van Brabant overal,
Tot dier tijt toe, dat ongheval
Over hertoge Karlen moeste gaen,
Die te Louwen bleef ghevaen
Van Hughen Cappet, ende daerna bleef
TOrliens doot, als men voren screef.
Daerna hertoghe Otte, sijn sone,
Sterf sonder oeir, ende die ghone
Hadde een suster, die Geerberge hiet:
Gheen ander oeir hi na hem liet.
Eenen man soe hadde die schone
Gheerberghe: Lambrecht hiet de ghone
Metten baerde: in eenen strijt
Bleef hi verslagen, des seker sijt,
Om dat hi wilde wederstaen
Donrecht, dwelcke was ghedaen
Gheerberghen, der vrouwen sijn.
In desen tijden, verstaet den fijn,
Hilt van Ardenen grave Godevaert
Lottrike, dat si u verclaert,
Dwelc hem die keiser hadde ghegeven,
Als u voren es bescreven.
Vrouwe Gheerberghe niet meer en helt
Dan Loven, Bruessele, in haer ghewelt,
Met Henrike haren sone tien tien,
Ende tmercgreefscap van Rien.
Als Heinric aldus hadde verloren
Vranckrijc, Lotthrike, tsinen toren,
Wapen, titel, altegader,
Ouder vader, oem, ende vader,
Soe daden vele heeren, die int ghemeen
Van sinen vorderen hoer lant hoer leen
Ghehouden hadden, ende hen ghedaen
Hulde ende manscap, wilt verstaen,
Ghelijc men dagelijcs noch siet,
Wanneer die aventuere vliet
Ende tgheluc van enegen man,
Elc keert hem den rugge dan,
Die hem boet den lachenden mont,
Als sijn sake ten schoensten stont.
Aldus, ende derghelike
Voert met greve Heinrike;
Want als van Grimbergen die heere,
Ende noch som ander meere,
Die waerheit wisten van sinen mesvalle,
Soe pijnden si hem af te breken alle
Manscap, hulde, ende eet van trouwen,
Die si vortijts hadden ghehouwen
Sinen vordere, als overheeren,
Ende hielden, na haer begheeren,
Al haer lande, wilt versinnen,
Sonder overheere te kinnen.
Aldus hielden si haer lant,
Tot dat die hertoge van Brabant,
Godevert, die heere waerde,
Die men hiet metten baerde,
Titel, wapene, ende lant
Al weder creegh in sijn hant.
Ende binnen desen tiden
Worden die landen tallen siden
Toehoerende den Grimberchheeren,
Bi menichte, hoerdic vercleeren,
Van oerien, hier ende daer,
Ghedeilt alsoe, dat daer naer
Een was, die tot sinen parcheele
Half die heerlicheit viel te deele
Van Mechelen, dit es waerhede,
Met somegen dorpen ende renten mede;
Die wort daerna, doe ic u cont,
Alsoe beruert in sinen gront,
Dat hi hem keerde tot Onsen Heere,
Ende gaf sijn lant, doer Gods eere,
In verlatenessen siere sonden,
Ende al sijn heerlijcheit, tien stonden,
In die abdie van Lobus;
Maer na sijn doot, verstaen wi dus,
Waren die grimbersche heeren,
Die noch hadden in regeren
Die helicht van Mechelen, dats waer,
Dien van Lobus alsoe swaer,
Dat godshuus zeer weinich tier tijt
Daer af ghenieten mocht profijt.
Mids dien verwisselde metter spoet
Die abdt sijn deel, om ander goet,
Jegen den bisscop van Ludeke, mids dat
Die welke meinde te houden bat
Die heerlijcheit in harer eeren,
Jegen die grimbersche heeren,
Dan dabt van Lobus en dede;
Maer noch bleven in haren sede
Die heeren van Grimbergen tier tijt,
Soe dat des bisscops profijt,
Dat hem van Mechelen mocht gheboren,
Alsoe clein was als te voren,
Ende niet vele meer en creegh met vreden
Dan die van Lobus voren en deden,
Ghelijc ic u verclaren sal
Noch bat hier na, hebbics gheval.