Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Van den oirloge tusscen hertoge Godevaerde metten baerde ende den heere van Grimbergen.

XXIII.

Als hertoge Godevert nu met allen
Gheworven hadde dat ontvallen
Sinen vorders was, hier voren,
Ende hi verjaeght hadde, ende in toren
Hertoghe Heinricke van Limborch bracht
Uut Lotthrike, met sijnre macht
Verdreven, soe ghi dat hiervoren
Bescheedelijc hebt mogen horen,
Soe wert hi mechtich utermaten,
Ghemint van sinen ondersaten,
Ende van sinen ghebueren ontsien;
Want hi dede aen hem tien,
Sonder enigh langer sparen,
Die sijnre vorders manne waren,
Waest hem lief, och waest hem leet.
Dier was een, alsoe ict weet,
Die heere van Hoerne, dien hi na dat
Ontboot te Lovene, in sier stat,
Daer hi sonder letten quam,
Ende ontfinc, soe ic vernam,
Van hem sijn lant, sijn leen, sijn goet.
Na dat ghedaen, trac metter spoet
Die hertoghe te Bruessele binnen,
Daer hi ontboot, wilt mi versinnen,
Die heeren van Gaesbeke beide,
Ende den heere, als men mi seide,
Van Edingen, dit was waer,
Dat si tot hem quamen daer,
Haer lant ende haer leen ontfaen.
Als hen dese botscap was ghedaen
Quamen si, sonder te letten iet,
Want si en dorstens laten niet,
Ende ontfingen al ghemeene
Haer lant, ende haer goet te leene,
Ende hebben den hertoge ghedaen
Hulde ende manscap, wilt verstaen.
Hier na ontboot, als die boude,
Die hertoge mijn her Aernoude,
Die van Grimbergen was heere,
Dat hi quame met snellen keere
Sijn leen ontfaen, met corten worden,
Ende manscap doen, alsoet behoerde,
Alsoe sijn vordren hadden geplogen,
Wilen eer, den hertoghen
Van Lotthrike ende van Brabant.
Dese her Arnt was seere vaillant,
Mogende, mechtich, ende rike,
Van magen, van landen, mogentlike
Was hi van Grimbergen heere,
Van Mechelen, van Duffel, ende meere
Van Walem, van Rumpst, met ghewelt,
Al tot Antwerpen op der Schelt,
Van Heist, ende van Hairlaer,
Van Ghele, van Rethie, van Berlaer,
Ende alsoe vort, onghescheiden,
Al tot Postele opter heiden:
Alle dese lande, groot ende cleene,
Waren sine, ocht te leene
Hilt mense van hem, wilt versinnen,
Daer menich goet dorp stont binnen,
Ende menich starc huus oec mede,
Sonder Mechelen die stede,
Ende sunderlinge, sijt seker das,
Die borch van Grimbergen, die was
Sonderlinge vast aen elcken kant,
Dat men dieghelike en vant
Nergens daer omtrent tien daghe.
Vele groter heeren hadde hi te maghe,
Ende in sijn lant ridderen, knapen,
Die hem verstonden wel der wapen.
Drie sonen haddi, sijt seker das,
Daer af die een noch jonc was,
Onder sijn daghe, ende niet bejaert;
Die ander twee waren vermaert,
Ridders beide, vroem ende coene,
Wide vermaert, van hogen doene.
Her Wouter dat die outste hiet
Berthout, ic en lieghe u niet;
Dander hiet her Gheeraert
Na sinen vorders Drakenbaert,
Mids der redenen voren verclert,
Gaeft den heere seere onwert
Van Grimbergen, dat es waerhede,
Tversoec, dat hem die hertoghe dede,
Ende ontboot hem weder te hant
Dat hi van niemende sijn lant
Te lene en hilde, dan properlike
Van Gode allene van hemelrike,
Ten ware dat hi hielde alleene
Die straten van den keiser te leene.
Des en was hi in wille niet
Sijn leen van hem tontfangen iet;
Want hi, noch die vordren sijn,
Binnen C jaren den termijn,
Eenegen hertogen, wilt verstaen,
Van Brabant manscap hadden gedaen;
Ende dus waert verstorven al
Trecht algader, groot ende smal,
Dat die hertogen van Brabant
Hadden int grimberghsche lant.
Dus en woude hi, in ghenen sinnen,
Den hertoghe over heere kinnen.
Aldus dorloge baerde
Tusscen hertoge Godevaerde
Ende van Grimbergen den heere,
Die malcandren scaedden seere;
Ende sunderlinge, si u verclaert,
Heeft die hertoge Godevaert
Den heere van Grimbergen, ter waerheden,
Ontweldicht dorpe, ende ander steden,
Ende een deel der renten sijn
Te hemwerts ghenomen, verstaet den fijn.