Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe greve Lodewijc gehult waert ende hoe hi van Lovenen schiet.

XV.

Als grave Lodewijc was ghehuldt
Te Bruessel, ende sinen wille volvult,
Dede hi al sinen lieden
Seere ernstelijc ghebieden
Dat si wel ende guetlike
Betalen souden erm ende rike,
Ende niemende overlast en deden,
Ende meinde, met deser guetlijcheden,
Van Brabant die steden, groot ende clene,
Aen hem te trecken al ghemeene.
Hi was vorsiennich ende wijs,
Des men hem billic sal geven prijs.
Aldus besette hi die stat
Van Bruessel, ende na dat
Heeft hi genomen sine vaert
Met sinen volcke te Loven waert,
Ende onderwegen, dat moet ic rueren,
Creech hi de borch van der Vueren
Ende die vrijheit, wet cartein,
Ende sette daer eenen capitein.
Aldus trac hi te Loven vort;
Want die van Loven, hebdi ghehoert,
Met die van Brussel neder lagen,
Soe lieten si, sonder weder dragen,
Grave Lodewijc in; ende alsoe saen
Als hi daer quam, heeft hi ghedaen
Met guetlijcheden groot ende cleine
Tvolc vergaderen al ghemeine,
Die goede liede, ende oec al
Die ghemeinte, groot ende smal,
Die behoerden tot der stad.
Seere wiselic soe dede hi dat
Opdoen, ende aldaer verclaren
Dat het sijn begeerten waren,
Dat sine hulden ende ontfingen
Over heere, die welcke dingen
Alsoe daer worden overdraghen;
Sonder letten oft verdragen
Soude sinen wille daer af gescien;
Daer souden si sweren, ende mettien
Dat men hen staven soude den eet.
Ende tvolc stont al bereet,
Ende hadden haer vinger op gesteken
Om te swerne, hoerde men daer spreken
Met luder stemmen eenen here
Van Sente Geertruden, die riep zeere:
‘Wat wildi doen, vermalendide
Liede? Gedenct u niet die tide,
Dat ghi swoert uwen rechten here,
Ende uwer vrouwen trouwe ende eere?
Wildi hen nu aldus afgaen
Ende, jegen Gode ende recht, ontfaen
Eenen anderen ongerechten heere?
Die scande en verwindi nemmeere;
Ghi sulter sekerlijc, te waren,
Alle qualijc mede varen,
Ende varen in den helscen wiele,
Beide met live ende met ziele.’
Doen tvolc hoerde dese mere
Die heer Willem de Zadelere
Hem dus cloeclijc brachte an,
Die goede, wise, eerbaer man,
Worden si alsoe verslagen.
Haer vinger, die si opghedragen
Te voren hadden, ende opghesteken,
Doen si heer Willeme hoerden spreken
Lieten sise neder sinken,
Ende iegelijc begonst te dincken
Dat si quaet souden hebben gedaen,
Ende sijn alsoe thuus wert gegaen,
Die een voren ende dander naer.
Als des grave Lodewijc wordt ghewaer,
Dorst hi daer langer toeven niet,
Maer haestelijc hi van daer sciet,
Ende hief weder aen die vaert
Met sinen lieden te Bruessel waert,
Ende cort daer na sciet hi van daer
Te Vlaendren wert; maer, dat es waer,
Bruessel besette hi van sijnre hant
Ende trac alsoe in Vlaender lant.