Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe hertoge Wencelijn ende vrouwe Johanne in Brabant ontfangen worden ende hoe doirloge gerees tusschen Brabant en Vlaendren.

IX.

Als die werelt hadde begeven
Hertoge Jan, es Brabant bleven
Der ouster dochter, vrouwe Johanne,
Die Wenceline hadde te manne,
Van Behem des conincs sone,
Van Lutzenborch soe was die gone
Gheweldich hertoge ende heere.
Dus worden ghehuldt met groter eere
Johanne, ende Wencelijn mede,
Haer man, te Loven in de stede,
Yerst werf op den derden dach
Die in Januario lach,
Als men screef int openbaer
XIII^c vijve ende vijchtich jaer.
Daer na te Bruessel, ende alsoe vort
Van steden te steden, daer dat behoert.
Nu es hertoge Wencelijn
Ende vrou Johanne, die vrouwe sijn,
In Brabant ghehuldt ende ontfaen,
Die beide noch, dat wilt verstaen,
Jonc waren ende clein ghedaeght,
Doen metter doot wert geplaeght
Vrou Johannen vader, die edel man.
Cort hier na soe began
Een ghescil sekerlike,
Tusschen grave Lodewike
Van Vlandren ende Wencelijn,
Vrou Johannen man, den zwager sijn,
Die susterdeilinge wilde genieten
In Brabant, van vrou Margrieten,
Sinen wive, die suster was
Van vrou Johannen, ende om das
Hi die meerder wilde begeren,
Dan men se hem wilde consenteren,
Ende hi daer af wou sijn bewesen,
Es dit ghescil ierst op geresen.
Van Gelre hertoge Reinout,
Die die joncste hadde getrout
Van den III susteren, vrouwe Marien,
Die en maecte geen partien,
Ende hilt hem gepayt guetlike
Met dat hem in huwelike
Toe was gheseght ende gegheven;
Ende sijn in minnen staende bleven
Hertoge Wencelijn ende hi;
Maer van Vlaenderen die grave vri
Alsoe niet ghepait en waert.
Dus soe wert een dachvaert
Gheordenert te Mecheline
Tusscen hem ende Wenceline,
Om dat men daer soude tracteren
Vriendelijc te veracorderen
Dese II heeren, op dat men conde,
Op dat daer af niet op en stonde
Orloge tusscen beiden de heeren,
Die soe na ghebueren weeren,
Ende soe mechtich ende soe groot,
Daer af den landen groten noot
Ende groot verdriet wel mocht comen,
Soe was die dachvaert aengenomen
Te Mechelen al in die stede;
Maer cleinen orbore men daer dede.
Met alle den wegen die men sochte
Mense vereneghen niet en mochte.
Aldus soe en dede men daer niet;
Maer eer dat die dachvart schiet
Sloot men dat, in beide siden
Die heeren uut Mechelen souden riden
Effen, ghelijc alsoe si deden.
Daer na quam met suptylheden
Van Vlaenderen grave Lodwijc
Te Mechelen, die seere ernstelijc
Daer dedingde, soe verre soe vort,
Dat si vielen aen sijn acort,
Ende hem swoeren trouwe ende hulde.
Mechelen, die u soe verdulde,
Micte luttel op u eere;
Dus wert ontfaen over heere
Te Mechelen grave Lodewijc.
Die stat besette hi wijslijc,
Ende nam daer na sine vaert
Weder omme te Vlaendren waert.