Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Van der doot des derden hertoghen Jans van Brabant.

VIII.

Dus heeft van Brabant die heer,
Die derde Jan, met groter eere
Sijn kinder tot huwelijc ghestelt,
Als u die ieeste vore vertelt.
Na dat sijn sonen waren doot
Sonder oer, dat scade groot
Was ende te clagen sere,
Ende hi sijn dochteren te groter eere
In hogen state hadde gestelt,
Soe toende die doot haer ghewelt
Aen hem, die niemende en spaert,
Dat hi moeste die lange vaert
Trecken, ende van der werelt sceiden.
Sijn ziele die wille God gheleiden
Doer sijn grote ontfermechede!
Sijn ende, dat hi dede
Op dese werelt, dat si u cont,
Op senter Niclaeus avont,
Die lach in Ons Heeren jaer
Als men screef int openbaer
M. CCC. vijftich ende vive.
Doen hi versceiden was van den live
Wort hi met eeren ende met werden
Te Vileer gedaen ter erden.
Ach leider! ende wat scaden groot
Lach Brabant aen des heeren doot
Die soe wijs was ende soe vroet,
In allen dien des hi bestoet,
Soe ghehertich, ende soe milde,
Soe vrome ten spere en ten scilde,
Soe hovesch, soe suet van gelate,
Soe eerbaer, ende soe hoge van state,
Soe wel regerende sijn lant,
Soe overdadich sinen viant,
Soe ontsachlic in den stride,
Soe vrolijc, ende soe blide,
Soe merckende, soe verre siende,
Soe ernstich, daert tot orboer diende!
Brabant regeerde hi, dat es waer,
Hertoge XLIII jaer,
Eer hi van hier dede ghesceit.
God, doer sijn ontfermherticheit
Wil sijn ziele daer boven bringen
In vrouden, daer die ingle singen,
In eewigheiden, sonder verganc.
Segt amen alle, ic weets u danc.