Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Van den anderen huwelike dat Eduwart maecte.

56.

Dander huwelic, dat Eduwaert
Toe woude brenghen metter vaert,
Dat was van sijnre suster sone:
Hertoghe van Ghelre was die gone,
Een jonghelinc van xij jaren:
Die dwanc hi daer toe, twaren,
Dat hi trouwen moeste dan
Des marcgraven dochter van
Gulec; waest lief of leet
Hi moest doen sijns oems beheet;
Nochtan soe seide hi sere
Daer teghen, die jonghe here;
Alsoe jonc als hi was doe,
Ende toender dese redene toe:
Dat voermaels een soendinc
Ghemaect was, in ware dinc,
Dat den meneghen was becant,
Tusschen den hertoghe van Brabant
Ende sinen here sinen vader,
Ende dat hi dat al gader
Houden wilde onghebroken,
In welc soendinc was ghesproken:
Soe wanneer dat hi quame tsijnre oude
Ende tsinen jaren, dat hi soude
Shertoghen dochter trouwen dan,
Ende wesen haer wettelic man,
Ende dat sijn vader, voer sijn doot,
Hem bat, met ernste groot,
Dat hi wel stonde in dat belof,
Ende des niet en ghinghe of.
Maer, wat hi seide daer toe,
Dat kint wart bedwonghen doe
Dat hi die joncvrouwe moest trouwen.
Hier soe machmen wonder scouwen,
Dat soe jonghe jonghelinc
Hem soe wel hoede selker dinc,
Dat hi der joncfrouwen niet en dede
Daer men huwelic volmaect mede.
Dat wisten si wel voerwaer,
Die by den kinderen waren daer;
Ende binnen corten tiden, daer naest,
Reet die jonghelinc metter haest
Heimelic van daer, met liste,
Dats niemant daer en wiste,
Ende sijn broederken daer mede,
Ende en hilden tijt noch stede
Voer dat si beide tsamen
TAntwerpen in die stat quamen,
Daer si ten selven stonden
Den hertoghe van Brabant vonden,
Diese ontfinc met groter weerde,
Ende gaf hen cledere ende peerde,
Ende bleven bi den hertoghe daer,
Als ic u sal segghen hier naer.