Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hier gaen inne die jaren van der jammerheit van manslacht.

54.

Doen men screef dertienhondert vorwaer
Ende oec sessenveertich jaer,
Quam Eduwaert met sijnre partien
Over die zee in Normandien,
Ende belach een stat hiet Cane:
Die ghinc hi so hardelijc ane
Dat hise met crachte wan,
Ende versloech daer meneghen man.
Van daer troc hi over die Seine,
In midden van der Vrancscher pleine,
Tot bi Parijs, met brande
Ende met roeve menegherande,
Over dOese ende die Somme;
Want si en mochten niet al omme.
Int lant van Potau quam hi saen:
Daer wart hi swaerlike bestaen
Van Philips van Vrancrike,
Diene bestoet moghentlike
Met meneghen here groot,
Die daer meest bleven doot.
Die coninc van Bemen bleef daer,
Ende Philips broeder, dats waer,
Die grave was van Alenchoen;
Oec soe bleef daer doot doen
Die grave van Vlaendren met,
Ende menich lantshere, dat wet.
Philips bevalt sinen paerde
Ende reet in Amyens sijnre vaerde.
Daer soe bleven in den nijdspele
Dertichdusent vlocs, dats vele,
Die al meest nochtan, twaren,
Ute Philips partie waren.
Ende Eduwaert trac vast voert
Ende belach Kalis die poert,
Daer hi voer viel, voerwaer,
In dit vorseide jaer,
Ontrent op Sinte Gielis dach:
Daer hi een jaer voer lach,
Niet vele min eer hi dan
Sinen wille daer af gewan.
Dat ic dit hebbe vertiet
Dat en is sonder sake niet;
Mer hets om dinc, als ic versta,
Die licht volghen sal hier na.
Die de yeesten van al desen
Horen wil of lesen,
Ga ten boecke ende lese int licht,
Dat ic daer af heb ghedicht;
Want dese yeesten en horen niet
Toten Brabantschen iet.