Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe die hertoghe met Eduwaerde viel voer Doerneke.

51.

Nu sijn die Vlaminghe met allen
An coninc Eduwaerde ghevallen,
Ende setten tsamen hare vaert
Met groter macht te Vrancrike waert,
Ende vielen voer Dornike al te hant,
Ende vermaenden van Brabant
Den hertoghe, dat hi quame,
Ende hem der dinghen ane name,
Ende hilde sijn verbont,
Daer ic u vore af dede cont.
Die hertoghe woude hem bewaren,
Ende es derwaert ghevaren,
Ghelijc dat ment ane hem sochte.
Sine ghemeente hi voer hem brochte.
Oec quam van Henegouwe Willem,
Zeelant ende Hollant met hem,
Ghelre ende Gulike quamen mede:
Dese vielen alle voer die stede.
Die hertoghe met sijnre ghewelt
Viel in dees side der Scelt;
Maer die hertoghe hoerde mare,
Dat Philips in wille ware
Te bestridene Eduwaerde:
Doen dedi maken, metter vaerde,
Brugghen van sterken scepen,
Daer hi die Scelt mede heeft begrepen,
Ende trac over ten selven tiden
Om te hebbene tvoerstriden;
Want Philips, ter selver wilen,
Lach daer bi, omtrent twee milen,
Wel bewaert met passen doe,
Daer men niet en mochte toe.
Dus sloech die hertoghe sijn ghetelt
In dander side van der Scelt,
Daer hi bleef ligghende dan,
Moghentlike met meneghen man.
Op enen dach quam die mare
Dat Philips gheporret ware,
Ende Eduwaerde soude bestaen.
Die hertoghe was alsoe saen
Metten sinen daer ieghen ghekeert,
Ende wel te voet ghebatelgeert,
Daer hi hilt soe langhe stont
Tote dat men hem dede cont,
Ende hi die waerhiet wel vernam
Dat Philips doen niet en quam.
Dus keerdi tsinen ghetelde,
Ende bleef alsoe over Scelde,
Al den tijt dat men daer lach.
Ic wane datmen noit en sach
Soe vele volcs voer ene stede,
Daermen soe luttel op dede.
Daer lach een die meeste coninc
Die sat in der werelt rinc.
Twee hertoghen ende vier graven,
Ende lantsheren, rijc van haven,
Die grave en sijn noch hertoghen,
Al sijn si anders sere vermoghen,
Ende oec hebben vele liede.
Nu hoert voert wat ghesciede:
Sgraven moeder van Henegouwe,
Een goede vrouwe ende ghetrouwe,
Was Philips suster van Vrancrike,
Ende oec swegher die ghelike
Edewaerts van Enghelant:
Dese vrouwe onderwant
Haer sere van desen saken,
Hoe si pays mochte maken,
Ende pijnder omme harde sere
An elken prince ende here;
Maer doet haer al ontvacht,
Heeft si haer alsoe bedacht
Dat si aen den hertoghe comen es
Van Brabant, ende bat hem des,
Dat hi van dien saken
Pays oft vrede woude maken,
Ende dat oec gheen prince en si
Diere beter toe ware dan hi;
Want alle die heren, te waren,
In elke partie sine maghe waren;
Ende waert dat men strede
Soe en soude kerstenhede
Die scade nemmermeer verwinnen;
Ende won men die stat op die van binnen
Soe soudemen groot jammer scouwen
Ane maeghden ende ane vrouwen,
Ane paepscap ende ane nonnen mede,
Diemen daer vonde in die stede;
Ende consti dorloghe ghebreken,
Dat mens hem ewelijc ere soude spreken.
Die hertoghe sach wel ende verstoet
Datter vrouwen raet was goet,
Godlec ende oec eersam,
Soe dat hi hem der dinc ane nam,
Ende deder toe sijn beste,
Ende bracht daer toe int leste,
Dattet quam tenen bestande,
Tusschen den heren ende den lande,
Tote op Sinte Jans Baptisten dach,
Die in midden somer ghelach.
Voer waer oec soe seide men dat,
Dat beide de coninghe waren mat
Van den orloghe, ic segghe u hoe:
Eduwaert was tachter doe;
Want hem ghebrac silver ende gout,
Daer hi met ghelden soude sijn scout
Sinen lieden; ende oec laghen
Te wets in den selven daghen
Sijn diere juwele, ende sijn crone.
Daer bi was hem die vrede scone.
Philips was oec svreden blide;
Want siecte ende sterfte tien tide
Waren in sijn here soe groot,
Dat tfierendeel wel was doot.
Oec hadden si vele falien
Van drancke ende van vitalien.
Dus waren si beide doe
Des bestants blide ende vroe.
Doen dit was screefmen, voerwaer,
Dertienhondert ende veertich jaer.
Doemen screef wel besondert
Enenveertich ende dertienhondert,
Begonste die goede besceiden man
Heer Alaert van Os te bediken dan
(Die proest van Lovene was doe)
Dat goede lant van Lilloe;
Want hi doen was bekant
Rentmeester van Brabant,
Dat hi vromelic toebrachte,
Met wijsheide ende met crachte
Ende met groten arbeide,
Dien hi selve daer toe leide,
Doen dlant ghevloit hadde daer
Ontrent drienvijftich jaer.