Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe die hertoghe met Eduwaerde trac in Vrancrike.

48.

Aldus, als ghi moghet horen,
Soe trac Eduwaert voren
In de palen van Vrancrike,
Ende die hertoghe die ghelike
Trac uut, met groter ghewelt,
Tote Haspre op dat velt,
Ende woude sijns volcs ontbeiden,
Ende oec van daer niet sceiden,
Hi en hadde ghesproken, wet wel dat,
Die van Camerike uter stat.
Gheleide heeft hi hen ghesant,
Ende si sonden al te hant
Van haren rade buten der poert,
Om te hoerne tshertoghen woert.
Die hertoghe seide hem doe:
Want Camerike hoerde toe
Van rechte den Almaenschen rike,
Dat si daden groot onghelike,
Dat si die franchoisen onthilden,
Die dat rike crencken wilden;
Ende want hi srijcs marscalc ware,
Ende van srijcs weghen comen dare,
Soe begaerde hi van rechte dat
Si hem openden die stat.
Doen si des niet doen en wouden,
Alsoe si van rechte souden,
Had die hertoghe ocsuun, dat hi
Den vicarijs soude staen bi,
Ende voert in Vrancrike varen;
Ende want hi hem woude bewaren,
Soe heeft hi tote Philipse ghesant,
Ende ontseide hem al te hant.
Dus soe volghdi moghentlike
Den vicarijs in Vrancrike.
Want om dat soe bi was
Den wintere, als ic voer las,
Soe en wouden si met allen
Voer ghene veste vallen.
Dus trocken si in den lande,
Beide met rove ende met brande,
Ende alsoe voert in desen doene
Tote bi der stede van Peroene,
Ende alsoe henen, bat voert,
Tote Sinte Quintins die poert,
Ende van daer, niet verre van Louwen,
Daer men anders niet en mocht scouwen
Dan brant, telker partien,
Al tot Flammingerien.
Hier binnen quam dat coude
Ende die reghen, soe menichfoude,
Dat si van node haer vaert
Nemen moesten thuus waert;
Want coninc Philips hilt hem doe
Met passen bewaert alsoe,
Dat si hem niet toe en mochten,
Hoe gherne si hadden ghevochten.
Die hertoghe, om dese sake,
Dede sijn carijn met ghemake
Vore trecken thuus waert.
Doen quam boetscap metter vaert
Tote Philipse, ende die mare,
Dat die hertoghe thuus wart ware;
Want Philips lach tier wilen
Daer bi op ene mile,
Ende dat Eduwaert met sijnre ghewelt
Noch daer laghe op dat velt;
Maer een harde groot pas
Daer tusschen hem beiden was.
Philips dochte, alsoe houde,
Dat hi Eduwaerde bestriden soude,
Om dat die hertoghe was ghekeert,
Ende heeft aldus gheordineert,
Dat die coninc van Behem,
Die bisscop van Ludeke met hem,
Ende die oestheren ghemeen,
Die daer waren menich een,
Ende oec heren uut Vrancrike,
Trecken souden ghemeenlike,
Ende dien pas overliden,
Ende Eduwaerde bestriden.
Doen dese heren ghereet waren,
Ende som over den pas ghevaren,
Quam een man, ende brachte hem mare
Dat die hertoghe noch daer ware,
Ende dat si waren met allen
Neder te voet ghevallen,
Alse die zeghe wilden werven,
Oft opt velt te samen sterven.
Doen die heren hoerden clare
Dat die hertoghe noch was dare,
Keerden si weder, harde saen,
Ende lieten dat striden staen;
Maer Eduwaert ende die hertoghe
Verbeiden, met moede hoghe,
Op den velde na den strijt
Tote bi der vesper strijt
Tote bi der vesper tijt,
Wel ghescaert van smorghens vroech,
Daer si hadden onghevoech
Van honghere ende dorste mede.
Doen pordense van der stede,
Ende elc nam sine vaert
Metten sinen thuus waert;
Ende Eduwaert es weder ghetiet
TAntwerpen, daer hi sijn wijf liet.
Dit ghesciede, dat es waer,
Doe men screef dertienhondert jaer
Ende XXXIX, des sijt wijs,
Omtrent die feeste Sinte Remijs,
Op enen saterdach, als ict versta,
Nu hoert voert wat volght hier na.