Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe die Fransoyse quamen in Brabant ende ander dinc.

43.

Die wile dat die hertoghe was
In die reise, daer ic af las,
Waren die Fransoise vermoghen
Doer Henegouwe ghetoghen,
Ende quamen alsoe voert
Tote Nivele in die poert,
Ende die hertoghe was daer te tide
Tote hem, vroe ende blide,
Ende brachtse vore hem al te hant
Tote Brusele in sijn lant,
Daer hi hen dede vele eren,
Alse betaemt alselken heren.
Doen dese heren sdonderdages quamen,
Hadde die hertoghe sfridaghes tsamen
Sinen raet al ghemene.
Daer soe droechmen over ene
Met desen voergheseiden heren,
Dat men des maendaghes soude keren
Met heercrachten ter Masen waert.
Doen soe was om dese vaert
Menich Brabander blide.
Dus soe scieden, ten selven tide,
Thuuswaert die van den steden,
Om dat si hem souden ghereden.
Maer des naests daghes, dat verstaet,
Wart omghekeert al dese raet
Bi den heren van Vrancrike,
Daer die hertoghe sekerlike
Van ganscher herten node quam toe;
Maer hi moeste doen alsoe
Sine maghe uut Vrancrike hem rieden,
Al wast hem leet ende sinen lieden.
Wat holpe hier af langhe merre?
Al quamen dese heren van verre
Si en wouden nochtan niet striden;
Maer si maecten, ten selven tiden,
Enen verst van bestande,
Tusschen den hertoghe ende sine viande.
Daer bleven sijs ghemeenlike
In den coninc van Vrancrike:
Hi soude den twist neder legghen,
Ende soude uten sinen segghen
Na Paesschen op xiiij nacht.
Ende dese dinc wart ghewracht
Rechte opten saterdach
Die voer Palmen sondach lach;
Ende Brabant soude besloten staen
Toter tijt, dats sonder waen,
Dat dat segghen gheuut ware.
Dit es donghelijcste mare,
Die ghesien es ofte ghehoert;
Want die coninc vertrac voert
Sijn segghen, al onghewaent,
Volcomelike vijftalve maent,
Boven den dach voerseit,
Daert seggen op was gheleit.
Ende al soe langhe, sonder waen,
Moeste Brabant besloten staen,
Dat hem gheen dinc en quam toe;
Maer God hi versaghet alsoe
Dat niemant en wart gheware das
Dat daer enichs dincs breke was.