Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe die Vlaminghe gescoffiert worden ten Hellekine.

36.

Onlanghe na dat dit ghesciede,
Quamen meest die edele liede
Ute Vlaenderen gheboren,
Ja al ute vercoren,
Beide van ridderen en van knapen,
Die meest wisten van wapen,
Ende trocken vroech met hare scare,
Eermens mochte werden gheware,
Ende verbranden ende daden of
Van Walecoert mijns heren Diederics hof,
Ende keerden te hant metter vaert,
Weder omme, te Vlaendren waert,
Sonder enighen wederstoet
Oft viant te siene, cleine noch groet.
Doen hilden sijt wel in dien
Dat hem die Brabanters hadden ontsien,
Soe dat si niet en souden dorren
Buten muere van Brusele porren,
Ende vermaten hem seker dat si
Brusele souden branden soe bi,
Dat die roec, sonder lieghen,
Over Brusele soude vlieghen,
Ende dat si souden, in dat keren,
Leneke verbranden ende verheren.
Mijn heer Diederic hadde groten toren
Dat hi sine woninghe hadde verloren,
Ende dochte hi souts wrake ontfaen,
Mochte hi die Vlaminghe begaen;
Ende, in der selver avenstont,
Maecte hi dese dinc cont
Bacheleren, ende knapen mede,
Al te Brusele in die stede,
Der welker namen, mer niet al,
Ic u hier na nomen sal.
Mede soe lietment weten dan
Van Baren den goeden man,
Die te Vilvoerden doen lach,
Ende sonden op enen dach
Alle sijn volc op die vaert,
Rechte ten Helleken waert,
Want al daer die strate leghet,
Daermen meest te vaerne pleghet,
Ende daer die Vlaminghe souden liden,
Soudensi te Brusele waert tiden.
Des morghens vroech waren si
Voer daghe ghereit, seide men mi,
Ende trocken ten Hellekene waert,
Met luttel lieden in die vaert;
Want doen dese van Brusele quamen
Ten Helleken, hadden si te samen
Alse luttel alse xxvi man:
Die andre en waren niet comen an,
Die grave van Baren en was doe
Metten sinen niet comen toe,
Die te Vilvorden lach.
Nu waest worden scone dach.
Dese xxvi senden dan
Vore op die waerde enen man,
Ende waert dat hi iet vername
Dat hi haestelic weder quame.
Die bode voer henen ende quam saen,
Ende dede den ghesellen verstaen,
Dat hi sach comen, in der straten,
Vlaminghe met vele platen,
Met enen sterken ghevaerde,
Wel te harnassche ende te paerde:
Hi seide waer; want haerre was
Wel vijfhondert in den tas,
Of meer in der reesen,
Ende oec alle uutghelesen.
Dese xxvi doe
Worden beraden alsoe,
Dat si trocken besiden,
Ende lieten dese vijfhondert liden
Bet in te Brusele waert.
Hier binnen soe quam, ter vaert,
Die vrome grave van Baren
Metten sinen ghevaren,
Die met hem brachte te baten
Wel ontrent driehondert platen.
Dese xxvi waren vroe:
Si maecten hare bataelie doe.
Die grave riep Baren! Baren!
Die viande oec, te waren,
Hen te hant omme keerden,
Die hen oec battelgeerden.
Dus vergaerden si daer
Ridderlike, dat es waer,
Sonder gheruchten ende gheluut,
Oft men gheleit hadde ene bruut.
Die grave metten Brabanters doe
Sloech den Vlaminghen eerst toe,
Ende die Vlaminghe hen wel ieghen.
Daer soe mochte men sien pleghen
Rechte voere van wapenspele.
Ic hout daer over, dat soe vele
Met rechter wapen en wart ghewracht,
Sinder dat men te Woronc vacht.
Die grave van Salmen was, te waren,
Comen metten grave van Baren:
Hi waert ghevaen in den strijt;
Maer hi wart ter selver tijt
Verlost, cort ende snel,
Ende vacht, sinder, harde wel.
Ewelijc mach men des vermanen.
Daer was die grave van Vianen;
Van Walecoert heer Diederijc,
Diet daer dede vromelijc;
Mijn heer Jan van Levedale,
Diet daer dede harde wale,
Ende die oec, ter selver stont,
Van daer keerde seer ghewont;
Van Helbeke heer Arnout,
Een starc riddre ende een stout,
Ende van Hildeberghen heer Woutere,
Waren daer vrome op den coutere,
Daer oec streden sere
Van Manderscheit die here,
Ende die here van Fancersine,
Die daer leden grote pine,
Ende van Osse mijn heer Herman,
Die grote dinc daer ghewan.
Daer waren oec vrome metter hant
Van Brusele heer Jan Crupelant,
Ende van Wesenbeke Ghijsbrecht,
Die der wapene dede hoer recht,
Ende porters kindere mede
Al ute Brusele der stede,
Streden soe eerlic, sonder wanc,
Dat sijs ewelic hebben danc,
Ende ander liede die ic u
Niet en can ghenoemen nu,
Die soe wel streden op dien dach,
Dat mens ewelic ghewaghen mach,
Met enen hope niet groot,
Ieghen dat vlaemsche coenroot:
Dese waren die te samen
Uter stat van Brusele quamen,
Tote sessentwintich toen
Als ic vore verstaen doen.
Wistic horen namen al
Die daer waren int ghetal,
Seker ic soudse u maken cont,
Ende al en sijnse teser stont
Niet vermaent, alse ghi siet,
Si en sijns targher niet;
Want hare doeght en can
Hen beroemen nieman.
Selc was daer int conroot
Die mi metten monde verboot
Dat ic sinen name, wats ghesciet,
In desen boec en sette niet,
Diet daer alsoe dede nochtan
Dat hijs groten danc ghewan.