Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Van dinghen die geschieden tusschen Brabant ende Vlaenderen.

32.

Hier voren heb ic u gheseit dan
Hoe dit orloghe eerst began,
Ende hoe hem alle die heren
Ieghen den hertoghe keren;
Maer met behendicheiden
Dede hise van hem sceiden.
Men heeft mi gheseit, selc stont,
Dat ic wijt hebbe den mont,
Om dat ic der waerheit bi ga.
Seker, alse verre als ic versta,
En willic lieghen smal noch breet
In historien, als ict weet;
Want, die historien dichten,
En selen, om vrientscap noch om gichten,
Lieghen in haer maken;
Want historien sijn saken
Daer men en is, meer noch min,
Sculdich iet te liegene in.
Die Vlaminghe waren deerste doe
Die den hertoghe ghinghen toe;
Want een meyer quam bi nachte
Does hem niement daer en wachte,
Ende stac in sommech huus den brant
Opten pael van slants cant,
Omtrent Malre ende Lippeloe,
Met groter haest, als een die vloe,
Ende keerde weder achter waert
In Denremonde metter vaert.
Niet langhe hier na, te waren,
Es die hertoghe selve ghevaren,
Uut Assche, met banieren ontploken,
Ende heeft doen branden ende stoken
Tote ane die poert van Denremonde;
Ende al dat hi, ten selven stonde,
Tusschen Denremonde ende Aelst vant,
Dedi al keren in den brant,
Ende bleef daer, ints graven lande,
Tote na den vesperen, bi den brande,
Verbeidende met groter eren
Alle der gheenre diet wilden keren;
Ende doen hi niemende vernam
Keerde hi weder danen hi quam.
Affelgheem, dat ghijt wet,
Wart in den eersten beset,
Ende ghewaerneert van binnen
Ieghen hen diet mochten winnen;
Maer om dat dporpijs was soe wijt,
Ende men alsoe vele ter selver tijt
Te doene hadde, hier ende daer,
Soe was dbeset te houdene swaer.
Oec waren daer andre redenen toe,
Dat men dbeset liet varen doe,
Alsoe sommeghen lieden dochte goet,
Die daer af wouden sijn vroet.
Die moencke haer goet doe namen,
Haer boeke ende haer reliquien tsamen,
Ende lieten den cloester scoene,
Ende maecten te Brusele hare wone.
Doen die Vlaminghe waren vroet
Dat die cloester sonder were stoet,
Quamen si daer al te hant,
Ende keerden in den brant
Die husen, ten selven stonden,
Die si daer van houte vonden,
Ende keerden te hant thuuswaert,
Ende droeghen met hem, in die vaert,
Tselve dat men mochte draghen.
Aldus soe hoerdict ghewaghen.
Menich werven oec ghesciede,
Dat des hertoghen liede,
Bachelere ende knapen mede,
Reden voer Aelst, die stede,
Ende voer Denremonde also wel,
Op te soekene wapenspel,
Ende baden dien van binnen
Of si ene glavie wilden rinnen;
Ende alsi niemant en vernamen
Keerden si weder danen si quamen.