Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe XVII landsheren tsamen swoeren ende Brabant besloten.

30.

Grave van Vlaendren Lodewijc,
Die machtich was ende rijc,
Vercreech tsijnre hulpen alle die heren,
Die ghi mi voren horet leren;
Ende want ghijt te bat sult verstaen,
Soe sal icse u noch eens verslaen:
Dertsche bisscop van Coelne der stede;
Die bisscop van Ludeke mede,
Bemen, Namen, Henegouwe,
Vlaendren, Zeelant, als ict scouwe,
Hollant, Ghelre, Gulken, Loen:
Dese waren alle in dit doen,
Ende mijn heer Jan van Beaumont,
Valkenborch, Hensberghe, dat si u cont,
Voerne, ende ander heren met,
Die hier niet sijn gheset;
Ende dese hadden, ghelovets mi,
Al vermaent, verre ende bi,
Vriende ende maghe alrehande,
Om te scadene Brabande.
Dese swoeren alle te samen
Te Valencine, daer si quamen,
Dat si den hertoghe, vroech ende spade,
Scande souden doen ende scade,
Ende dat si, om ghene saken,
Pays noch vrede souden maken,
Si en waren daer alle binnen.
Nu hoert hoe dat si dit beghinnen.
Alse scalclijc als si ghinghen
Met verrade tesen dinghen
Es selden ofte niet ghesciet.
Al en was dier raet eersam niet,
Si waren wel in dien bedacht,
Sint si scuweden shertogen macht,
Al te Helechsem op dat velt,
Dat si ieghen sine ghewelt
Nemmeer en streden voerdan.
Si saghen daer soe meneghen man,
Die stoutelic ende onvervaert
Ghereet waren ten stride waert;
Daer bi droeghen si over een
In haren raet, al ghemeen,
Dat elc soude, ieghen sinen cant,
Ane stichten roef ende brant,
Al omme ende omme, tenen male,
Om dat die hertoghe niet wale
En soude moghen weren dat,
Tote alse menegher stat,
Over Mase in dander side,
Om dat dat begrijp sat soe wide.
Die grave van Vlaendren, dats waer,
Gheloefde den heren daer,
Die over Mase sijn gheseten,
Dat hi hem voer waer dede weten:
Hi soude den hertoghe soe vele
Gheven te doene met orloghes spele,
Dat si tlant van Overmase souden
Lichtelic winnen ende behouden,
Ende dat hi en begaerde nemmere
Dan van Mechelen te sijn here,
Ende van den stroeme, alsoe voert,
Metten rechte dat daer toe hoert.
Si antwoerden weder, dat si
Hem vriendelic souden staen bi.
Die grave gheloefde hen hier ave
Vele scats ende grote have.
Oec hoerdic dat ghewaghen
Dat si over een hadden ghedraghen
Dat si tlant deilen souden,
Ende wats elc soude behouden.
Eert nochtan hier toe quam
Hadde die hertoghe, als ict vernam,
Parlament ghehouden hier ave,
Ende vriendelijc ghebeden den grave,
Want die coep onredelic ware,
Alse men toende openbare,
Dat hien achter wilde laten,
Ende hem in dien wilde saten
Dat hi hem, met goeden vreden,
Sinen stroem telker steden
Besitten liete op die Scelt,
Die sine vordren in hore ghewelt
Met vreden hadden beseten,
Van den tide des ware vergheten.
Die grave sprac, al onghelet:
Dat Mechelen ende die stroem met
Sijn leste goet soude bliven,
Al sout costen dusent liven.
Dus, als ghi hoert lesen,
Eest tenen orloghe gheresen;
Ende alle die heren, die ghi
Hier voren horet nomen mi,
Ontseiden den hertoghe tenen male
Al toter Vuren in sine zale,
Op ene ure, dat was waer.
Dit was den hertoghe swaer;
Nochtan ghetroeste hi hem das,
Doer al dat onghedeelt was.