Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Van den ghespanne dat XV lantsheren maecten op Brabant.

25.

Nu soe gaetmen hulpen soeken
Van lande te lande, van hoeken te hoeken,
Soe dat xv lants heren
Ieghen den hertoghe sweren,
Die hem alle, met overmoede,
Ontseiden van live ende van goede,
Ende worden soudeniere om dat,
Ieghen den hertoghe, om scat,
Die hem, in der waerheiden,
Noit leet noch arch en dede,
Sonder Reinout, des sijt vroet
(Dat dede hem sijn overmoet):
Scat namen si met hopen,
Om dat sier met souden copen
Soudeniere, ende andre dinghen,
Die den orloghe an ghinghen.
Wie si waren moghedi horen,
Die biscoppe noeme ic u voren:
Coelne, Ludeke ende Triere;
Die lants heren hoert hier sciere:
Die conincstavel van Vrancrike,
Die coninc van Behem die ghelike,
Ghelre, Gulcke, Loen ende Namen
(Dese viere moghens hem meest scamen);
Beamonte, Monjoie ende Baren,
Voerne, ende noch si twee, te waren,
Graven in gheen Overlant,
Die mi niet wale en sijn becant,
Ende menich ridder ende ander man,
Die ic ghenoemen niet en can,
Noch niet en sette int ghetal,
Die in roeren waren al,
Om te hebbene des conincs ghelt,
Ende oec te winnen met ghewelt
Die grote rijcheit, sijts ghewes,
Die in al tlant van Brabant es.
Nu merct, ende wilt leren,
Dat meest dese grote heren
Maghe ofte manne waren becant
Des hertoghe Jans van Brabant;
Die coninc van Bemen ende grave van Baren
Beide sijnre moyen sonen waren;
Gulicke ende Namen, dat verstaet,
Waren hem in den derden graet;
Ende meest die andere, dat ghijt wet,
Waren hem maghe ofte manne met.
Nu merct alle dit, ende besiet:
En was dit groot jammer niet,
Dat alle dese grote heren
Alsoe torden uter eren,
Dat si om ghelt bederven wouden
Den hertoghe, sonder sine scouden?
Wien sal men gheloven mere?
Peinst hier op, edel here,
Soe doedi alse die vroede,
Ende danct Gode van dien goede
Dat hi u dicke heeft ghedaen,
Soe moghedi in spoede volstaen;
Ende danct uwen lieden met,
Here, want ghi dat wel wet,
Dat here op ertrike en leeft
Die ghetrouwer volc heeft,
Dan ghi doet, edel prince fijn:
Dat doen si u dicke wel in scijn.
In Sintruden sijn si ghetoghen,
Want si daer met best moghen
Dien hertoghe doen scade.
Den hertoghe wart te rade
Dat hi ridderen ende knapen
In Leuwen leide, ten wapen,
Tote dat sine ghemeente quame an,
Die met hare brochte meneghen man.
Doen viel die hertoghe tHelechsem,
Ende sijn volc viel daer omtrent hem,
Alse te stervene met haren here,
Of hem te behoudene in sijn ere.
Hi en hadde hulpe en gheenre hande
Dan sijn volc uut sinen lande,
Sonder drie ridderen uut Vlaenderlant,
Die vrome waren metter hant:
Hier met ghetroeste hi hem, te waren,
Teghen die viande, sonder sparen,
Daer die reghen was soe groot,
Dat die hertoghe doer die noot
Twelf daghe moeste ligghen stille,
Sere tegen sijnre lieden wille;
Want tlant was soe vol van slike,
Dat peert noch waghen lichtelike
In dat lant en mochte gaen.
Nu wilt mi dan voert verstaen.