Hoe hi die borch ghewan ende destrueerde in den gront.
22.
Dus en woude van Brabant die here
1920[regelnummer]
Van daer keren nemmermere,
Voer die borch ware in sijnre ghewelt,
Ofte hi blever selve opt velt.
Hi dede sine provancie maken
Van wine, van spisen, ende van andren saken,
1925[regelnummer]
Soe menichfout ende soe rike,
En sach van enen hertoghe,
Hoe rike hi was ofte hoe hoghe.
Met mineerne ende met bliden
1930[regelnummer]
Ghincmen hem ane, tallen tiden;
Vroech ende spade, even vaste,
Hiltmense binnen sonder raste.
Som oec, ridders ende knapen,
Die hare ere node verslapen,
1935[regelnummer]
Ghinghen tien assaute selke stont,
Die harde sere worden ghewont
Van dien lieden van binnen,
Die hem alsoe niet en lieten winnen.
Ende om dat die hertoghe verhoeden
1940[regelnummer]
Woude sijn volc, ghelijc den vroeden,
Dat niemant van sinen lieden
Op die borch assaut en doe,
Men en ghingher ghemeenlic toe.
Sijn volc, dat was sijn ere.
Liever hadde hi met coste te duerne
Dan sijn liede taventuerne;
Want die wiselic verbeiden mach
1950[regelnummer]
Siet dicken sijnen bliden dach;
Oec doetmen met wisen rade
Datmen met crachten niet en dade;
Dicken oec te scaden vergaet
Dinc, diemen dullic bestaet.
1955[regelnummer]
Doe men hem aldus ghinc toe
Met bliden ende met mineerne doe,
Vroech ende spade, sonder vieren,
Quamen si op dat falgieren,
Ten neghen weken na dien dach
1960[regelnummer]
Datmen die borch doen belach.
Nochtan hadden si ghenoech
Van vitalien al haer ghevoech,
Van wine, van brode, ende van vleesche,
Ende van andere, horen heessche.
1965[regelnummer]
Dus es die borch op ghegheven.
Die hertoghe liet hem haer leven,
Ende dede
Aristotiles lere;
Want hi seeght: hets grote ere
Datmen den verwonnen spaert,
1970[regelnummer]
Ende den onverwonnen es haert.
Ende om dat die hertoghe woude
Dat hi noch niemant en soude
Van der borch vort nemen toren,
Als het ghedaen hadde te voren,
1975[regelnummer]
Omtrent vierhondert jaer, als ict verstont,
Soe dede hise worpen in den gront,
Om een ghedencken emmermere,
Daer hi ane dede als een here.
Neghen weken, dat es waer,
1980[regelnummer]
Lachmen voer die borch daer,
Ende rechte opten neghensten dach
Die in die maent van meye lach,
Wart die borch op ghegheven
Doen Gods jaer was bescreven
Wiseliker, sijt seker das,
Borch ghewonnen, te waren,
1990[regelnummer]
Hier voer in hondert jaren,
Sonder sijnder lieder doot,
Maer die cost blijft omgheclaeght
Daermen goet ende ere bejaeght.
1995[regelnummer]
Nu heeft dese hertoghe toe bracht
Dat sinen oudervader ontvacht,
Die men hiet
den vromen Jan,
Elf weken, hebbic verstaen,
2000[regelnummer]
Ende keerder af al onghedaen;
Want sijn sweer,
grave Gioet
Van Vlaendren, die here groot,
Selke vorwerden daer tusschen sprac,
Dat die hertoghe doen op brac,
2005[regelnummer]
Op dat men hem, sonder achte,
Die slotel van Limborch brachte,
Die onder hem hadde al gader
Heer Walraven, Reinouts vader.
Tusschen datmer doen trac af,
2010[regelnummer]
Ende datmen den borch nu op gaf,
Waren acht maent ende xl jaer.
Den hertoghe gheviel een boerde daer:
Doen die borch op was ghenomen
Wart daer vonden, heb ic vernomen,
2015[regelnummer]
Een grooten pot van metale,
Diene daer liet, weet men wale,
Doen hi op brac sijn ghetelt,
Want sine coken dat vergaten,
2020[regelnummer]
Doen si voeren haerre straten.
Sijns oudevaders pot dan,
Die men te Brabant waert voerde,
Anders niet dan om ene boerde.
2025[regelnummer]
Soe diere en coste noit pot.
Si en selen nu nemmeer spot
Op Valkenborch, bi desen saken,
Met tshertoghen potte maken;
Want ten Drien Bornen es hi
2030[regelnummer]
Ghevoert, alsoe seghet men mi.
|
|