Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe die hertoghe Valkenborch belach.

19.

Doen dit vernam hertoghe Jan
Van desen heren dat ghespan,
Woude hi, alse here der heren,
In haers selfs lande logeren,
Over Mase, daer hi met allen
Vore Valkenborch es ghevallen,
Ende belach teenre somme
Borch ende stat, al omme ende omme,
Dat nochtan te doene was swaer;
Want en staet, dat es waer,
Borch in de almaensche crone
Sterker noch van meerre hone,
Noch vaster, doen si stont,
Dats den meneghen wel cont;
Want die borch hoede die stede,
Ende die stede die borch mede,
Soe dat elc, sijt seker das,
Metten anderen bewaert was.
Daer woude Jan, wet ghenindicheiden,
Alle der gheenre ontbeiden,
Die hem ieghen comen wouden;
Want sien daer vinden souden
Allene, oec met sinen lieden:
Hi en wouder toe ontbieden
Noch bidden ander lieden ghene.
Dan sijns selfs volc allene.
Ende om dat Reinout waende wale
Ontset sijn, ten selven male,
Van den heren, metter spoet,
Die hem ghemaect hadden den moet,
Soe liet hi hem met moede hoghe
Besitten daer den hertoghe,
Ende hilt sijn borch met groten prise,
Ende toghede oec alle avise
Die behoeren talselken doene,
Als een riddere stout ende coene.
Beide, borch ende stat, waren
Rijclijc beset, te waren,
Met goeden oerlogheschen lieden,
Die wel holpen ende rieden,
Ende versien oec van vitalien;
Torren, poerten ende baelien
Waren bewaert harde wale,
Met meneghen boghe ende springale:
Si hadden oec, tien tiden,
Pederieren ende bliden,
Ende alles dinghes hoer gevoech,
Des ene beleghene borch behoef;
Ende die stat was, sonder waen,
Met enen goeden mure bevaen,
Met tween rivieren in deen side
Met eenre gracht, diep ende wide,
Ende die Goyle liep daer dore,
Ene riviere scone ter core.
Daer soe woude hertoghe Jan
Al der gheenre ontbeiden dan,
Die hem deren wouden ofte letten,
Ofte die Reinoude wilden ontsetten.
Hi en es hem oec niet ontweken;
Want hi ontbeide neghen weken,
Vore Valkenborch opt velt,
Eer hi op brac sijn ghetelt,
Dat noit coninc, noch hertoghe,
Bisscop, grave, noch here soe hoghe
Binnen dien tide was soe coene
Op dien hertoghe iet te doene;
Maer al dat sat in die pleine,
Tusschen Hollant ende Loreine,
Was beducht, dat segghic u,
Van shertoghen comste nu:
Haer groot vermeet met allen
Was ten neder nu ghevallen
Tusschen den Rijn enter Masen.
Si duchten alle alse hasen,
Die de honde, als ende als,
Wanen hebben opten hals.
Nu hoert voert, ende vant verstaen,
Hoet met Valkenborch es vergaen.