Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Dorloghe tusschen dkint van Brabant ende den grave Willem van Hollant, om thuus van Hoesden.

16.

In desen tiden, dat dit ghevel,
Gherees een orloghe alsoe fel,
Tusschen dat kint van Brabant
Ende grave Willem van Hollant,
Die dicken toende, bi desen kinde,
Dat hi Brabant niet en minde,
Daer hi an niet en dede wale;
Doch liet hi hem sine pale,
Soe wat hi hem pijnde sere.
In desen tiden quam die here
Van Scaffelberghe, als ict versinne,
Ende seide dat lant van Hoesdinne
Op sijnre moeder verstorven ware.
Te Brusele quam hi daer nare,
Omme dat hi dat lant
Ontfaen soude van shertoghen hant;
Ende om dat hem dat niet mochte ghescien
Soe saen als hi gherne hadde ghesien,
Trac hi ane den grave van Hollant saen,
Ende dede hem dat verstaen
Dat men van hem hilde dat lant.
Die grave die hem dicke onderwant
Meer dan hem eerlic was,
Wart doen te rade das
Dat hi Hoesdinne heeft ieghen
Den here van Scaffenberghe vercreghen.
Die grave dede daer in te hant
Menighen vromen seriant,
Ute Hollant ende ute Zeelant mede,
Om dat hi die stede
Met crachten houden woude,
Wient lief ofte leet wesen soude;
Ende om de borch te winnen met,
Die de hertoghe hadde beset;
Want die hertoghe hadde, tien male,
Die borch beset harde wale
Met enen knape, die men hiet stout:
Sijn name es Jan Van der Helsout,
Datten hertoghe wel scone was,
Want, sijt wel seker das,
En hadde die hertoghe beset niet
Die borch, daer soude meerre verdriet
Af comen hebben ghewesen.
Die hertoghe seide oec te desen
Dat die borch sijn open huus ware.
Op ende af te ridene dare,
Ende dat voermaels sijn ouder vader
Borch ende stat wan beide gader,
Ende men tlant van hem hilde.
Die grave, diet dus niet en wilde,
Seide aldus hier ieghen:
Dat hi stat ende borch hadde vercreghen
Ende dat mense oec van hem houde
Ende dat sijn leste goet wesen soude.
Dus sende die grave dan
In die stat meneghen man,
Om dat hi die borch woude scaden,
Die menich groot assaut daden
Op die borch, te meneghen tiden.
Oec worpen si met bliden
In die borch, vroech ende spade;
Maer niet van enen sade
En achten sijs daer binnen:
Si en lieten hen niet winnen;
Maer den grave daden si scade groot;
Want sijn liede bleven daer doot
Onder, voer, ende na, te menegher stont;
Ende doerscoten ende ghewont
Voerde mense daghelike
Te Dordrecht waert droevelike.
Die hertoghe sat al stille,
Ende liet den grave sinen wille
Doen, alsoe verre als hi mochte.
Int leste, alst hem dochte,
Dat hi gheen orboer dede altoes,
Ende sine liede sere verloes,
Ende oec ute leide groten scat,
Ens hem twint en was te bat,
Es hi te parlamente comen,
Daer hi af hadde luttel vromen;
Want stat, borch, ende lant
Wart den grave al ontcant,
Soe dat hijs en behilt twint.
Dus es dat orloghe gheint:
Dies balch hem soe sere
Van Scaffenberch die here,
Dat hi dreichde al Brabant,
Ende heeft Turnout verbrant
In eenre doncker nacht.
Die heilighe Gods cracht
Gheve hem scande ende armoede mede,
Die selke moerdaet dede;
Want noit goet man en was
Tot al selken rade, sijt seker das!
Nu soe willic voert bestaen
Hoet met Reinouts magen es vergaen.