Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe haer die ghemeente sette ieghen die heren ende dorloghe van Brusele.

Dat VI Capittel.

In desen tiden, dat dit ghesciede,
Ghinghen al die ghemene liede
In allen landen te gadere plechten,
Ende ieghen haer heren rechten,
Soe dat die heren waren tonder,
Ende die ghemeente boven, dats wonder.
Aldus ghevielt in allen porten:
Soe wie dat was van gheboerten
En mochte sitten in ghenen ghedinghen,
Ende alsi ten raethuuse ghinghen
Bleven die heren buten der doren.
Die ghemeente maecten coren
In haren visierne, alsoe si wouden,
Ende dadense in den lande houden.
Scoemakere, volre, wevere, ziedere,
Vleeschoudere, backere, briedere,
Hen moesten wiken alle heren.
Dus soe moeste die werelt verkeren,
Drie jaer, na dat die poert
Van Mechelen dus was testoert,
Soe warp die hertoghe sinen hat
Op die ghemeente van der stat
Van Brusele, die doen te waren
Overmoedich ende pijllic waren,
Daer si saghen hare stade.
Si worden soe dies te rade,
Om enen knecht, die was ghewont,
Dat si te gadere liepen tier stont,
Ende braken der heren huuse,
Ende daden grote confuse.
Die hertoghinne was in die stat
Op tien tijt, ende bat
Hen dat sijs ontberen souden.
Die domme liede en wouden
Hier omme die dinc niet laten;
Daer omme begonste die hertoghe haten
Die ghemeente van dier stede,
Dat si versmaden sijns wijfs bede.
Dat dit gheviel ter selver stont
Was rechte voer kersavont.
Die heren, die van daer binnen waren,
Ruumden die stat, sonder sparen;
Want si verliesen waenden tleven,
Waren si daer binnen bleven.
Aldus soe waren, te tien tiden,
Die ghemeente ontsien in allen siden.
Die hertoghe ende die te hem hoerden
Lagen ter Vuren ende te Vilvorden.
Ende oec die heren, die om dat
Ute Brusele waren der stat.
Die ghemeente en dorste, clein noch groot,
Ute Brusele steken thoet.
Alse recht quam opten meidach,
Ende die hertoghe te Vilvorden lach,
Quam die ghemeente, sterc ende vermoghen,
Met banieren ute ghetoghen,
Tote in de beemde te Vilvorden.
Die ghene, dit dit saghen ende hoerden,
En wisten haer ghedachten niet;
Maer die men alsoe ghebaren siet,
Men waent dat hi strijt begaert.
Die hertoghe sloech daerwaert
Dompelike met luttel lieden,
Sonder die hoerden te sijnre maisnieden,
Ende van Brusele een deel der heren:
Dese dadense weder keren
Soe datter lxx bleef doot.
Dander volc dat ontscoet,
Danent quam, binnen mure.
Daer haddense quade aventure.
Het was een cranc mei dat si haelden;
Want sijt swaerlike betaelden
Met scanden ende met smerten.
Daer verloren si al haer herten,
Ende quamen tsertoghen wille,
Ende sweghen voerdane stille,
Die te voren soe overdadich
Waren, ende soe onghenadich,
Dat si goede liede verjaechden,
Daer si haer broet ane bejaechden.
In Brabant worden, bi desen valle,
Die meentucht gheleet af alle,
Soe dat meneghen coste sijn leven
Die overdaet hadde ghedreven,
Die cleine hadde ghemict van dien
Dat hem soude alsoe ghescien.