Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Dorloghe van Janne ende van dien van Mechelen.

Dat IV Capittel.

Alse dander Jan hadde gheweest, voerwaer,
Hertoghe ontrent negen jaer,
Viel hi in orloghe ende in irbat
Ieghen Mechelen die stat,
Ende ic mach u segghen hoe.
Het gheviel tenen tide soe,
Dat van Ludeke die bisscop
Den hertoghe hadde ghedraghen op
Sijn recht van Mechline der stede,
Soe dat hi daer binnen dede
Sinen rechtre van sijnre hant,
Ende hem der stat onderwant.
Nu ghevielt, onlanghe na dien stonden.
Dat die ghemeente wonden
Enen goeden man van der stat
(Want die ghemeente wart ghehat
Vanden goeden lieden over al,
Als ic u hier na segghen sal).
Die hertoghe, die dit vernam,
Quam, of hi ware gram,
Met ridders ende met knapen,
Te Mechelen waert met wapen,
Om dat hi van des ambachs knechten
Die overdaet wilde berechten;
Want die ander lieden van der stede
Ruumden, om desen onvrede,
Want si die ghemeente ontsaghen,
Ende voeren dit den hertoghe claghen.
Alse die hertoghe dus quam daerwaert,
Waren die van binnen vervaert,
Ende vielen des wel op hare hoede,
Dat die hertoghe, in erren moede,
Te haestelike mochte rechten gaen
(Als hi te voren hadde ghedaen
TAntwerpen, daermen liede nam tleven,
Dat beter ware achter bleven),
Ende sloten hare porten toe
Ieghen den hertoghe ende de sine doe.
Die hertoghe wart gram hier omme
Ende belach die stat al omme,
Ende stac in die huuse den brant
Die hi buten vesten vant,
Rechte op enen witten dondersdach
Die in die passie weke ghelach.
Antwerpen, Liere ende tvolc van Rien
Was gheleghen te gadere mettien,
Te Rien waert, over die side.
Die hertoghe lach, ten selven tide,
Met die van Brabant, onghescaert,
Int ander side, te Brabant waert,
Soe dat deen den andren, om gheen verladen,
En hadde moghen comen te staden.
Minnebroedere ende Jacobine
Liepen sere, ende daden pine
Tusschen den hertoghe ende der stat,
Om te paysene dat debat.
Soe dat die van Antwerpen, sonder waen,
Ende die van Liere hadden verstaen
Dat die vrede ware ghegheven,
Hier bi ghinghense leven
Metten bliden, die buten waren,
Op dien troest dat vrede ware.
Die van Mechelen, die dit bespieden,
Quamen ute met haren lieden,
Eer ment wiste, tote in dat here,
Ende sloeghen doot, na haren ghere,
Goede liede, dat scade was groot.
Dander volc dat onscoot,
Daert mochte, hier ende daer.
Daer soe bleef van Vorslaer
Mijn heer Gheraert, die vrome man,
Ende heer Godevaert van Liere nochtan,
Twee ridders stout ende siene,
Die hem scaemden te vliene;
Ende daer toe knapen, stout ende coene,
Die gheweest hadden in meneghen doene,
Moesten daer verliesen tleven,
Daer hoer vriende rouwe om dreven.
Dus bleef dat orloghe staende
Recht toter oest maende;
Ende die hertoghe dede verbieden
Al omme ende omme sinen lieden
Dat men gheen goet inde stat
Brachte, dat men dranc of at.
Ende alsi ute trocken om bejaghen,
Bleven haer liede dicke verslaghen,
Met hopen hier ende daer.
Dus dede men hem groten vaer;
Oec daden si weder quaet
Alsi mochten; in haer ghelaet
Scenen si fier ende even stout,
Dat haer volc sint ontgout.