Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe Heinric sijn sone die Stadinghers verwan ende sine doot.

Dat IX Capittel.

Doen dese Heinric voerwaer
Hertoghe achtenveertich jaer
Hadde gheweest, met groter eren,
Doe men screef die jaren Ons Heren
Twelfhondert dertich ende viere,
Nam Heinric, die stoute fiere,
Die Heinrics outste sone was,
Dat cruce, als ict las,
Opt lant van Stadinghen,
Dat verre leeght doer Oestningen;
Want si hen eens deels hadden gheset
Ieghen der heiligher kerken wet.
Niet met sinen volke allene,
Maer met andren lande ghemene,
Die alle tcruce hadden ghenomen,
Es hi te Stadinghen comen.
Alse die van Stadinghen dit vernamen,
Trocken si alle te samen
Te velde, tier selver tijt,
Te voet, ende boden strijt,
Ende hadden ghescaert, als ict weet,
Voren scarp ende achter breet
Elc ene pike in sijn hant,
Gherecht op sinen viant,
Soe dat donse, ten selven tiden,
Niet toe en dorsten riden;
Want si dronghen soe vaste in een,
Dat daer en was en gheen
Toecomen met enighen daden,
Anders dan ter groter scaden.
Doen sprac van Matere die here:
‘Het es ons grote oneere
Dat wi niet toe en dorren riden:
Laetse ons bestaen van besiden:
Si selen hare scare breken.’
Mettien sijn si omme ghestreken
Ende sloeghen den tas al doot,
Datter noit een en onscoot.
Vier dusent bleeffer ghinder,
Sonder wijf ende kinder,
Dierre en was gheen ghetal,
Die men ten swerde dode al.
Om dien goeden raet van desen man
Seit men, dat hi den strijt verwan;
Ende al tote sinen goeden rade
Waren oec goet sine dade.
Dus keerden weder die heren,
Ende dancten Gode der eren;
Want in jonghen Heinrics side
En blever maer in den stride
Si twee, die men achten soude,
Alsoet die Gods wille woude.
In dat naeste jaer daer na
Starf te Colene, als ict versta,
Dees Henrics vader, Heinric doude,
Ende gout der naturen scoude,
Ende was eerlic bracht hier ave
Te Lovene, te sinen grave:
In sente Pieters kerke, als ict hore
Leghet hi ter middelt van den chore.
Achtenveertich jaer soe was hi
Hertoghe, gheloves mi,
Daer hi luttel stille binnen sat,
Hi en orloghede tenegher stat.
In de selve kerke ligghen mede
Begraven, teenre stede,
Sijn eerste wijf Machtelt,
Sijn dochter Marie met ghetelt,
Die keiserinne van Rome was,
Keiser Ottes wijf, als ict las;
Ende te Affelgheem in die abdie
Leghet sijn leste wijf Marie.