Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe Bouden, Godevaerts broeder, coninc wert.

Dat XXIV Capittel.

Dat heilighe lant van over zee
Riep jammerlike wach ende wee,
Om des goedes Godevaerts doot.
Tancreit, ende sommech here groot,
Ende Dagbert, die patriarke,
Rieden daer toe, vaste ende stercke,
Dat men Boemonde soude halen,
Ende hem metter crone betalen.
Dat en wilden ghedoghen niet
Duutsche, Fransoise, wats ghesciet.
Doen wartmen te rade das
Dat men sende tote Roas
Om Boudene, des hertoghen broeder;
Dat hi ware des riken behoeder.
Bouden quam, met rouwen groot,
Als hi wiste sijns broeders doot;
Maer hi decket, alse die wise.
Om enen riddere van prise,
Boudene van Borghene, sinen neve,
Ontboet hi, ende heeft hem ghegheven
Roas, ende sette sine vaert
Vaste te Jherusalem waert.
Drie hondert ridders hi ghewan,
Ende voetganghers dusent man.
Te Laidire voer hi dane,
Daer hem quam grave Reinout ane
Van Sint Gielijs, die de stede
Hadde in sijnre mogenthede,
Die hem dede ere groot,
Ende beclaghede sijns broeders doot.
Ende alsi porren souden van dane
Quam hem ane grote nieumare,
Dat die Turken ende die Sarrasine,
Die selden plaghen vriende te sine,
Wedersegghen wilden hem
Die vaert te Jherusalem.
Sijn gheselscap wart vervaert:
Vele traker achter waert,
Ende maecten hem onghesont,
Datter cume bleven, tier stont,
Tors achtwarf xx man,
Ende te voet vijfhondert nochtan.
Die Turken waren van Damas
Hadden den voerwijch, alst recht was,
Met twintich dusent op Boudine.
Daer en waren niet die Sarrasine,
Noch en wisten van den stride.
Bouden wan den wijch met nide,
Ende sloech hem af soe meneghen man,
Dat ment ghetellen niet en can.
Der meester heren xl ende sevene
Soe vinc hi daer, ende hilt te levene.
Die Sarrasine wordens gheware
Ende ghingen vlien met hare scare.
Bouden groter roef daer wan,
Ende voer voert vaste an
In de stat te Jherusalem.
Hi waert ghewijt te Bethleem
Coninc, alst wel te redene sceen,
Alsmen screef elfhondert ende een
Dat carnacioen Ons Heren.
Doen hi coninc wart met eren
Want hi cume, onder hem,
Int rike van Jherusalem,
Vierhondert ridderen ten wapenen goet,
Ende onmenich man te voet,
Ende nemmeer vesten, verre noch na,
Dan Jherusalem ende Rama
Ende Jop, die havene van Cayphas,
Die op die Meden ghewonnen was,
Ende sinte Abrahams casteel,
Daer hi begraven was al gheheel,
Ende daer Yve ende Adam
Onser alre vader sijn graf nam,
Daermen oec heren Ysaac
Ende Rebecken int erde stac,
Ende Jacob ende daer toe Lien:
Die stont doen in onser partien.
Opten Paeschavent, daer naer,
Was in Jherusalem groot vaer;
Want dat vier, dat te comene pleghet
Van den hemele, ende daer gheweghet,
Meerde tien daghe al dure,
Toten paeschdaghe ter eerster ure:
Doen ontstac die lampe int heilich graf,
Ende daer na alle dandere daer af
Onstaken, sonder menschen hant,
Dies men vroe was doe ment vant.
Dit verstaen wi over waer,
Ende weten wel, over claer,
Dat in Paeschavende sende Gods gave
In de lampe ten heilighen grave
Een vier, daer si onsteken af,
Ende dan haelt ment int heilighe graf
Dat vier, ende ontsteket dander voert
In de kerken vander poert.
Een hospitael staet daer bi,
Alse historien segghen mi,
Dat die grote Karel maken dede,
Doen hi Jherusalem suverde, die stede,
Van den heidenen, diere in laghen,
Als ghi hier voren horet saghen.
Ende dat Godevaert warp onder hem
Dat lant van Jherusalem,
Was daer, na dat Karel was daer,
Ontrent vier hondert ende xc jaer.
Dus was Karel ende Godevaert
(Dese twee kempen waert)
Beide uut Brabant gheboren,
Als ghi hier voer moghet horen;
Maer Karel en was gheen coninc daer,
Al suverde hi tlant, ende maecte claer
Van den heidenen, diere in saten:
Hi voer weder sijnre straten,
Alse hi tlant hadde verwaert;
Maer hertoghe Godevaert
Was deerste coninc daer vercoren
Van deser side sberghs, als wijt horen,
Int lant van Jherusalem.
Bouden, sijn broeder, was na hem
Coninc wel na achtien jaer:
Hi was der heidene plaghe swaer.
Hi wan Cesarien in Palestine,
Akers bereit hi met groter pine,
Beide Assur ende Saiette,
Daer hi kerstenvolc in sette.
Int eerste jaer van sijnre crone
Wan hi ene victorie scone,
Int dal van Ramas, opten soudaen,
Dien Babilone was onderdaen.
Soe mat maecte hi die Sarrasine,
Dat niemant dorste bestaen pine
Den coninc Boudene te stridene an,
Emmer enen teghen tien man.