Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe Godevaert metten baerde hertoghe wart.

Dat XXV Capittel.

Na den goeden Godevaert van Bolioen,
Die over zee inde sijn doen,
Soe bleef dat lant van Lothrike
Van Lymborch hertoghe Heinrike,
Die der onghetrouwer man was een,
Als hem namaels wel sceen;
Want sine onghetrouwicheit
Die brachtene in selc leet
Dat hi Lothrike verloes, met allen
Dat hem te dele was ghevallen
Van den goeden Godevaerde,
Die Jherusalem wan metten swaer de;
Ende hoe dat toe quam willic u
Met corten woerden segghen nu.
In desen tiden, als men siet,
Was een keiser, die Heinric hiet,
Goet van levene, out van daghen:
Die yeesten horen wi ghewaghen
Dat hi verwan in sinen tide
Enen vijftich grote stride,
Ende vijftich jaer haddi in den rike
Crone ghedraghen eerlike,
Doen hi van der werelt sciet.
Enen sone liet hi, die Heinric hiet,
Die de crone al tenen gader
Nemen woude sinen vader,
Ende met crachte daer uut verdriven,
Ende woude selve keiser bliven,
Soe dat dat orloghe omt gone
Tusschen den vader ende den sone
Langhe stont met groter crachte,
Dies dese hertoghe vele toe brachte
Van Lymborch, daer Lothrike op was
Verstorven, als ict hier voren las.
Selc stont was hijs algader
Metten sone ieghen den vader;
Selc stont halp hi den vader striden,
Ende nam ghiften in beiden siden,
Als een man van cleinre trouwen,
Dat hem sinder moeste rouwen;
Want die oude keiser sterf,
Ende sijn sone die bewarf
Die crone in sijnre macht,
Ende als hi hem heeft bedacht
Van des mans onghetrouwichede,
Die hi hem ende sinen vader dede,
Ontseide hi hem al tlant ghemeenlike,
Dat hi hilt van den keiserrike,
Ende gaeft van Lovene Godevaerde,
Die men hiet metten baerde,
Daer ic u seide voer van,
Eer ic die heilighe vaert began;
Want hine van herte sere minde
Om dat hien goet ende ghetrouwe kinde
Ende verhieffen daer toe hoghe,
Bi skeisers vonnisse te hertoghe
Over Lothrike ende Brabant,
Dat sine maghen noch houden in hant.
Sine vorders sesse saten graven
Van Lovene met cleinre haven,
Ende waren ghesteken valschelike
Uut Vrancrike ende uut Lothrike,
Dat haer erve met rechte was,
Alsoe ict hier vore las
Ten einde oec inden derden boec.
In weet wan hem quam die vloec;
Maer aldus quam soe Lothrike
Ten rechter ore sekerlike,
Daert te rechte wesen soude,
Alsoet Onse Here selve woude;
Maer ter cronen dat ghi wel kint
En mochten si comen nie sint,
Die hem Hughe die scalke man
Met valschen treken ave wan.
Die derde boec wart hier gheint,
Daer u bi es bekint
Hoe si graven, bi vele jaren,
Van Lovene ende Brusele waren,
Ende hoe si weder alsoe ghedeghen
Dat si Lothrike weder vercreghen,
Daer si Heinrike ute verdreven
Van Lymborch, dient was bleven
Van Godevaerde van Bolioen,
Die over zee einde sijn doen.