Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe Godevaert die stad eerde ende sine doot.

Dat XXIII Capittel.

Na den zeghe van desen stride,
Dies de kerstene waren blide,
Vele pelgrime te samen
Ane Godevaerde orlof namen.
Die vorbaerste van den heren
Wilden alle te lande keren,
Alse van Vlaendren die grave Robrecht,
Ende Robbrecht die Norman echt.
Ende grave Justaes van Bonen
Keerde weder metten gonen,
Om den broeder Godevaert,
Int lant daer God ghepassijt waert.
Ende die grave Reinout mede,
Dien keerde in goeden vrede
Den wech, dien si waren comen;
Want, alst die heidene hadden vernomen
Dat hi there van Babilone
Verwonnen hadde alsoe scone,
Neghense hem ende lietense liden.
Dus voeren si wech metten bliden.
Godevaert bleef al daer int lant,
Ende hilt trike in sijn hant.
Deerste clocken waren bi hem
Ghehanghen te Jherusalem.
Kanonneke sette hi ten heilighen grave,
Ende renten, met groter have.
Ornamente ende outaer
Verchierde hi mede scone aldaer.
In dat dal van Josaphat,
In de kerke, tier stat,
Daer onse vrouwe begraven was,
Daer wi af gheloven das
Dat si verrees, al te samen
Beide met zielen ende met lichamen,
Daer maecti een convent van nonnen,
Die ute sinen lande quamen gheronnen.
Enen patriarke mede
Sette hi oec in die stede,
In Jherusalem, ende stichte
Meer dan ghesegghen can dit ghedichte.
Nu heeft Boemont vernomen,
Bi den pelgrimme die comen,
Ende ander liede die weder keren,
Hoe men Jherusalem wan met eeren,
Ende hoe Godevaert was mede
Here ende prince van der stede,
Ende oec wan die victorie scone
Opten soudan van Babilone:
Om Boudene sende hi te Roas,
Die des princen broeder was,
Dat hi varen wilde met hem
Gods graf te siene te Jherusalem.
In kersavende quamen die heren
Alle daer, met groter eren,
Daerse Godevaert ontfinc
Met cussene ende met blider dinc.
Opten kersdach ghinghen si ten grave
Ons Heren, met groter have.
Daer na feesteerden si ene stont,
Ende custen malcanderen an den mont,
Ende elc keerde daer hi prince was;
Maer Bouden, here van Roas,
En sach nemmermeer daer naer
Sinen broeder, dat es waer.
Godevaert hielt dat conincrike
Een jaer wel ende kerstenlike,
Drie daghe min, ende bleef doot,
In berouwenissen groot,
Onbesmet van sinen live
In spotte, in nerenste, van allen wive,
Vromech, recht ende ghetrouwe.
Met groten onghetelden rouwe
Groefmenne, ende met groter mesbare.
Aen den voet van monte Calvare.
Dese Godevaert was een van den drien sonen
Des graven Justaes van Bonen,
(Machtelden sone, als ict las,
Die sgraven dochter van Brusele was)
Die te vallen was sere van machte,
Van grote Karels gheslachte.
Godevaerts moeder was sente Yde,
Die heilich was in haren tide.
Van haren broeder, die sonder oer sterf,
Waest dat hi Lotrike verwerf:
Hi sterf int carnatioen, dats waer,
Dusent hondert ende oec een jaer.