Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe si Jherusalem belaghen ende wonnen.

Dat XXI Capittel.

Alse die kerstene hoerden maren
Dat si Jherusalem soe na waren,
Weenden si van bliscap meneghen traen.
Des morghens porde alt here saen,
Ende quamen met groten sanghe met allen
Voer Jherusalem ghevallen,
Daer men die porten voer hen sloot.
Meneghe swaer orloghe ende groot,
Meneghe hongher, meneghe noot,
Menech swaer wederstoet,
Meneghe swaer aventure,
Die donse dogheden buten mure,
Meneghe orloghe, meneghe plaghen,
Die donse, binnen xxxix daghen,
Dogheden voer die heilighe poert,
Dat blijft hier al onghehoert.
Maer alst quam ter lester wilen,
Haelden donse over drie milen
Hout, ende maecten evenhoghen,
Alse die de stat te winnen poghen,
Die van solderen hadden twee paer:
Dat dreefmen den muren soe naer,
Dat si die wachters van binnen
Op jagheden ten tinnen.
Int evenhoghe binnen stont
Godevaert, die hertoghe cont,
Ende van Bonen sijn broeder Justaes.
Onder hem, int ander palaes,
Stonden van Dornike twee broedere,
Dien God, der zielen behoedere,
Te alsoe groter eren vercoes,
Datmen haers sal ghedencken altoes,
Ludolf hietense ende Enghelbrecht:
Alsi saghen soe starc ghevecht,
Dat die stene ende die quarele
Die heidene dreven van den castele,
Leiden si boeme op die tinne
Van den soldere, daer si waren inne,
Ende ghinghen boven op die mure,
Ende gaven Gode op daventure,
Ende sloeghen die heidene ter neder
Van den mure, voert ende weder.
Die hertoghe ende sijn broeder mede
Saghen haerre ghesellen stouthede,
Ende ghinghen neder int ander zale:
Bi den bomen alsoe wale
Sijn si comen binnen der stat.
Alse there van buten hoerde dat
Dat die hertoghe binnen ware,
Het liep al op, harentare,
Met lederen, ende clommen in
(Dus quam die stat in onse ghewin),
Ende sloeghen al, cleine ende groot;
Wijf ende kinder bleven al doot.
Die stat wart van bloede onscone.
Drie hondert ridders van Babilone
Ontreden opten torre Syon.
Onse kersten volghden hem doen,
Ende ontjagheden hem hare paerde,
Ende voerdense haerre vaerde.
In Salomoens palayse bleven
Tien dusent Sarrasine, diet leven
Voer de onse moesten laten.
Al, sonder die achter straten,
Worden versleghen, hier ende daer.
Vol rijcheiden vonden sijt, voerwaer,
Die heilighe stat, alst was in scine,
Van tarwen, van olien ende van wine.
Tancreit liep, die here coene,
In den tempel van Salomoene,
Om scat van goude te bejaghen,
Alsoe vele alst mochten draghen
Ses kamele van der stede.
Den hertoghe deeldi mede.
Noch om roef noch om goet
En sette die hertoghe niet enen voet,
Ende heeft die poert omme ghegaen.
Doen quam hi weenende saen
Ter porten van Oliveten.
Sonder drinken ende eten
Ghinc hi ten grave Ons Heren,
Ende dancte hem der eren.
Grave Reinout belach den tor Syon.
Die ridderen, diere in waren ontvloen,
Verdingheden om scat haer leven,
Ende hebben den tor op ghegheven.
Dit was op alder Apostelen dach,
Daer dese victorie op ghelach,
Int jaer Ons Heren wonnent die deghene
Dusent ende elfwarf neghene.