Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Van Godeverts vaert van Bolioen.

Dat VIII Capittel.

Nu es gheporret tHongrien waert
Die salighe hertoghe Godevaert,
Die hertoghe was van Lothrike,
Ende die men noemt ghemeinlike
Godevaert van Bolioen,
Daer loghenaers misdaet aen doen,
Dat si hem willen tien ane
Dattie Riddere metten Swane
Sijnre moeder vader was,
Ende dien hieten si Helyas:
Dits loghene ende al niet.
Godevaerds moeder Yda hiet,
Ende was een heilighe vrouwe,
Ende leghet te Waesden in Henegouwe:
Haer vader hiet Godevaert,
Van Lothrike hertoghe waert;
Haer broeder Godevaert metter bule
Die verwan die Vriesen vule,
Ende Hollant, alst hier vore staet;
Want hertoghe was hi, das gheen beraet;
TUtrecht soe wart hi vermoert:
Van hem quam gheen sone voert.
Bi dese redene soe waert
Hertoghe haer sone, Godevaert
Van Lothrike ende van Bolioen:
Dese wansi, alse vrouwen doen,
Aen Justase van Bonen den grave:
Machtelt wasser moeder ave
Die dochter was Heinrijcs des ouden,
Diet graefscap van Brusele heeft behouden,
Gheerberghen sone, als ict vore las,
Die gravinne van Brusele was,
Karels dochter, die jammerlike
Ghesteken was ute Vrancrike.
Dese Yda, gravinne van Bonen,
Wan ane Justase noch twee sonen,
Deen was Bouden, dander Justase.
Ens niemen alsoe dwase
Hi en mach proeven, in sinen wane,
Dat loghene es van den swane.
Dese Godevaert hi quam
Te Tonenborch, als ict vernam,
Dats in Oestrike ene stede.
Bouden, sijn broeder, voer mede.
Selc seeght dat Justaes van Bonen
Haer broeder quam metten gonen:
Met hem een neve een ridder fier
Van Greis, gheheiten heer Warnier;
Heer Bouden van Borch haer maech,
Die ten wapenen niet was traech;
Van Toel die grave Reinare,
Sijn broeder heer Pieter, in die scare;
Heinric van Assche, een ridder waert,
Ende sijn broeder heer Godevaert:
Desen quam die mare ieghen
Hoe die Hongheren hebben versleghen
Die pelgrimme: hem wonderde das,
Want haer coninc kersten was,
Ende hebben boden aen hem ghesent,
Daer si bi hebben bekent
Dat vele was bi hare scouden;
Want vriendelijc si liden wouden.
Doen gaf die hertoghe Calimanne
Den coninc te ghisele danne
Sinen lieven sone Boudene.
Hi gheboet int heer te houdene,
Opt lijf, pais ende vrede;
Ende die coninc gheboet mede
Dat men en verdiere dranc noch spise,
Opt lijf, in deser selver wise.
Dus leden si, met hare partien,
Vrilike doer Hongherien,
Tote dat si quamen te Mallevile:
Daer quam, in der selver wile,
Die Honghersche coninc Caliman.
Die ghisele, die hi ghewan
Van den hertoghe, gaf hi hem weder.
Allen toren leidemen neder;
Ende die coninc gichte die heren
Mildelike, met groter eeren,
Ende heetse varen ghesont.
Danen voeren si, in corter stont,
Tote Belegrave voert;
Ende, alsi scieden uter poert,
Quamen si aent wout van Bolgherien,
Daer si doen, met haerre partien,
Acht daghe in moesten daghen.
Boetscap brachte men hen ghedragen
In dat wout in dierre wijs,
Datse die keiser Alexijs
Groette in Gode, onsen Here,
Ende hem allen bade sere
Dat si roefs ende brants ontboren
In sijn lant, ende namen coren
Ende lijfnere omme ghelt.
Godevaert hiet met ghewelt,
Opt lijf, dat niement roven soude.
Dus quamen si doer Bulgeren woude
Ghevaren, toter stat van Nijs,
Daer hem die keiser Alexijs
Spise sende met soe volre maniere,
Ende daer toe meneghertiere,
Dat men vertellen niet en can.
Nu gaet hier andere redene an.