Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe Godevaert van Bolioen die ghevanghene verloste.

Dat IX Capittel.

Godevaert die quam ghevaren
Te Constantinobele met sijnre scaren,
Daer hi verloste vromelike
Des keisers broeder van Vrancrike,
Hughe den Groten, die doen lach
Ins conincs ghevanckenisse op dien dach,
Om dat hien remeren woude
Als enen here van groten goude;
Want doen Godevaert ende die sine
Doer Bolgherien dade pine,
Doen voer die bisscop, seg ic u,
Van Alverne Onser Vrouwen Pu,
Ende grave Reinout van Sinte Gielijs
Ende menich ridder, die waert van prijs
Was, doer Slavien met haren here.
Hughe die Grote, met goeden ghere,
Ende die grave van Vlaendren Robbrecht,
Ende sijnre moyen sone echt,
Grave Robbrecht van Normandien,
Die voeren, met haerre partien,
Over Rome te Poelien ter stont.
Alse dat vernam Boemont
Wie si waren, die daer quamen,
Wat heren, ende wat namen,
Dedi hem enen mantel brenghen,
Die rike was van dieren denghen,
Ende dedene al in crucen sniden,
Ende gaffen sinen ridders, tien tiden,
Elken een cruce, die varen wouden.
Ende selve heeft hi ene behouden.
Hughe die Grote van Vrancrike,
Broeder van coninc Lodewike,
Was vore ghetrect ende was ghevaen
Van keiser Alexis, die sonder waen
Die Fransoise hadden leet:
Die verloste wel ghereet
Die hertoghe Godevaert ridderlike,
Oft hi hadde dat keiserrike
Van Constantinobele verdorven.
Soe verre was die dinc verworven
Dat Godevaert te ghisele ghewan
Keiser Alexis sone, Jan,
Eer hi den keiser ghetrouwen wilde
Dat hi hem voerwaerde hilde.
Dus wart hi des keisers man,
Ende alle die princen voert an
Die in sijn here waren.
Nu comt Boemont gevaren.
Die den keiser niet hadde waert,
Ende dien leet was dat Godevaert
Ieghen den keiser was versoent,
Ende hadde hem ter wrake vercoent;
Want die keiser ende sijn vader
Robbrecht Wisscaert, beide gader,
Hadden gheorloghet onderlinghe;
Maer doen hi sach die dinghe
Alsoe gheset, ter eren Ons Heren,
Liet hi hem wisen ende leren,
Ende waert des keisers man,
Ende maecte vaste soene vordan;
Ende Tancreit, sijnre suster sone,
En trac hem niet an tgone:
Hi es vorwaert, met sinen scaren,
Ten Braes sent Jorijs ghevaren,
Alse die den keiser niet en wouden
Manscap doen, noch oec houden.
Sijn oem, die hertoghe Boemont,
Volghede hem in corter stont,
Ende si versameden metter vaert
An den hertoghe Godevaert.
Hier na quam ghevaren echt
Van Vlaendren mijn heer Robbrecht,
Die Robbrecht die Vriese hiet.
Grave Robbrecht, als men siet,
Die te Kassele begraven leghet,
Was sijn vader, als men seghet:
Hi wart mede des keisers man,
Ende quam ten here vordan,
Over sent Jorijs arm ghevaren,
Daer menne wel ontfinc, te waren.
Dit was in Capadocia.
Te rade worden si daer na
Te vaerne in Salemoens rike,
Die den keiser gheweldichlike
Nichea die stat onthelt;
Ende want daerbi, lant ende velt.
Doen traken si voert te Rafavel,
Daer si vonden alsoe wel,
Met sinen volke ghereet te vlite,
Den pape Petren den heremite;
Ende van danen traken si voert
Te Nichea voer die poert.