Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe Peter die heremite darwaert trac.

Dat V Capittel.

Hier en binnen heeft Peter vernomen
Den coninc van Hongherien comen,
Om te wrekene sine poert:
Met scepe trac hi doen voert
Te Belegrade, in Bulgherien.
Die hertoghe met sijnre partien
Was gheweken uter stede.
Dat daer bleef Peter roven dede.
Van danen trac hi met ghewout
Achtdaghe doer Bulgherien wout.
Tote Nich quam hi ter stat,
Daer hi in enen mersch oec sat
Ghelogiert met sijnre partien.
Nich es deerste van Bulgherien:
Daer gaf die hertoghe met vreden
Orlof te coepene binnen der steden
Spise ende dranc, te waren.
Ende lietse vriendelike varen;
Maer dAlmanne braken den vrede:
Dus verloren si voer die stede
Al haer goet ende haer carine,
Wive, goet ende kinderkine,
Scat ende wapene nochtan,
Ende van veertich dusent man
Behilt hi er xxx dusent cume;
Die som bleven in den slume,
Som versleghen, som ghevaen.
Dus moeste dulle overdaet vergaen.
Met desen dertich dusent man
Quam Pieter die heremite voert an,
Daer hem die keiser Alexis dede,
Hem enten sinen, hoveschede.
Vijf daghe lach hi buten der poert,
Ende van danen trac hi voert,
Bi skeisers rade, over den vliet,
Die sinte Jorijs arm hiet.
Met hem reet een ridder fier,
Mijn heer Woutere Sausenier,
Die de eerste vaert began:
Van danen bleven si voert an
Ghesellen, vast ende van ere vite,
Hi ende Peter de heremite.
Capadocia hietet lant
Dat men over den braes doen vant.
Te Tinitoe sijn si comen,
Teenre havenen, daer si genomen
Hebben haer ghemerke groot,
Daer hem die keiser Alexis ontboet
Dat si hem souden bewaren
Ieghen coninc Salomoens scaren,
Ende si hem oec wachtten mede
leghen die grote vaste stede
Die men Nychea heet in latijn;
Want daer vele heidene in sijn.
Die keiser sende hem in allen wisen
Volheit van drancke ende van spisen,
Ende hiet hem dat hi hem niet en verhaesten;
Want hi hoepte dat ten naesten
Hem naken souden hertoghen, graven,
Ende princen van groter haven,
Daer si mede, sonder scande,
Liden souden doer die lande.
Dit hiet Pieter den sinen mede;
Maer weelde ende ledichede
En liets hem ghehinghen niet
Te doene, dat men hem riet,
Die Fransoise voeren voert,
Ende haelden proie voer die poert,
Te Nich, die men Nychea noemt.
Die Duutsche saghen dat dus coemt,
Ende wilden oec halen haer deel,
Ende wonnen daer een casteel
Van Solimans moghenthede,
Drie milen van Nich der stede:
Datter in was sloeghen si doot.
Wijn, vleesch, coren ende broot
Vonden die Duutsche, dat si wouden;
Dus wilden si die veste houden.
Dit was al, lude ende stille,
Ieghen Peters des heremiten wille.