Vier-honderd-jaerig jubilé. Eerste deel

[p. 1]

Inleydinge tot de volgende zinne-beelden.

Eerste zinne-beeld.

Dum Vermes Vulnerant,
Arborem faecundant.

Het boos Wormen knagen,
Doet den Boom Vrucht dragen.

Verklaeringe van 't Zinne-Beeld.

DEn Terpentyn-Boom is zeer nut en hoog te achten,
Den heelen Boom is vol medecinaele krachten:

Syn Bladers, Schors, en Vrucht, syn Tacken, Gom en Zaed,

Zyn aen den krancken tot gesondheyd, heyl en baet.

[p. 2]

 

Syn Tacken dicht bezet, met Blader-ryke meyen,

 

Voor d'heete Zonnestrael een' zoete lommer spreyen;

 

Waer den vermoeyden mensch vind rust en zoet onthael,

 

Den Boom geeft deugd en vreugd, en is medecinael.

 

Maer in syn bladers groeyt een boos gedrocht van Wormen,

 

Die hunnen eygen Stam en Voort-teelder bestormen

 

't Ondankbaer Worms gespuys door-knaegt syn eygen Stam,

 

Het Kind syn Vader wond, den Wolf verscheurt het Lam.

 

Maer ziet Booms goedheyd aen, al is den Stam doorsteken,

 

Hy laet een heylzaem Gom uyt syne wonden lêken:

 

Die hem de steken gaf, geeft hy de Medecyn;

 

Hoe kan een snooden Worm dan dus ondankbaer zyn?

 

Komt hier, vernufte Nymph, wilt klaer met waerheyd spreken:

 

By dit boos Worms geslacht word 't Jodens Volk gelêken,

 

Die Godt, en Levens-Boom, waer van sy komen voort,

 

Met messen hebben wreed door-steken en doorboort.

 

't Zyn nu vier Eeuwen dat dees waerheyd heeft geblêken,

 

Daer Brussel, en ook heel de wereld zal van sprêken;

 

Hoe 't Jodens boos geslacht het Heylig heeft geschend,

 

En Godt door-stêken wreed in 't Heylig Sacrament.

 

Maer ziet! uyt d'Hostien, door-stêken en doorvrongen,

 

Quam een zeer dierbaer Gom van Heylig Bloed gesprongen:

 

Dus uyt den haet quam baet, en uyt het quaed het goed,

 

Als Godt dit wonder werk deed in syn Heylig Bloed.

[p. 3]

Toe-passinge.

DEn Terpentyn-Boom, (zegt Isidorus lib. 7.) is eenen Boom, waer uyt eene zeer heylzaeme gomme vloeyt, de welcke alle andere te boven gaet; voorders is dêzen heelen boom zeer nut en medecinael, zoo in syne bladeren, vruchten, schorze, zaeden en wortelen, als ook in 't heylzaem sap van syne gomme, de welcke taey is en langen tyd goed en onbedorven blyft: syne vruchten zyn kleyn als een boontie, verspreydende eenen aengenaemen geur. Het zelve getuygt Plinius (Lib. 13. Cap. 6.) daer by voegende, dat den Terpentyn-Boom veel wast in Syrien, en ryp word met de wyn-druyven: maer in Macedonien groeyt hy kleynder, en overvloediger in vruchten. Dezen Boom is zeer dicht getakt en menigvuldig in bladeren, de welcke gelyk zyn aen de bladeren van den Lauwrier-Boom, die syn zelven kroont; waer door hy een aengenaeme lommer voor afgematte Reysers verstrekt. Daer-en-boven, zegt hy, dat tusschen de bladeren van dezen boom, als in een vliesken, veel kleyne wormen groeyen, de welcke de schorze en stam daer van doorknagen en byten, uyt welckers openingen naerder-hand overvloedige gomme vloeyt, de welcke met zorgvuldigheyd, als eenen heylzaemen balzem, word vergaedert en bewaert: aengezien de zelve een kostelyke en wel-riekende me-

[p. 4]

decyne is, die de wonden zuyvert en geneest, de hardigheyd ontlost en zacht maekt.

Den geleerden Petr. Berchorius (Lib. 12. Tom. 2. Reduct. Moral. Cap. 162. mihi fol. 528. De Terebintho) verstaet door dêze wormen het geslacht der Joden, dewelcke uyt Godt gesproten zyn, van hem gevoed en bemint en de H. Schriftuere ontfangen hebben: maer dêze zyn bytende en knagende wormen geworden, als de Opperste-Priesters, Schriben en Pharizeën Jesus, den Zone Gods en Boom des Levens, in syn bitter Lyden hebben met roeden doorwond, met nagels doorboort, en lancie doorstêken: uyt wiens H. Wonden is gevloeyt dien alderkostelyksten Balzem van syn dierbaer Bloed, het welcke een heylzaeme Medecyne is, om de wonden der zonden te zuyveren en te genêzen, alle hardigheyd en versteentheyd der herten te verzachten en te onlossen, en eenen welriekenden geur verspreyd, om de Godt-minnende Zielen te trecken tot weder-liefde en medelyden; op dat sy zouden loopen en rusten in de reuk-balzemen van syne HH. Wonden.

Den zelven P. Berchorius (Diction. Moral. Tom. 4. Verb. Judaeus, lit. B.) schryft van de hedendagsche Joden, dat sy versteent en verblind zyn en aen Godt niet en willen gelooven; en eigent daerom aen hun toe de woorden van den H. Joannes (Apoc. C. 2. ℣. 9.) Blasphemaris ab iis, qui se dicunt Judaeos esse, & non sunt: sed sunt Synagoga Satanae. ‘Gy

[p. 5]

word geblasphemeert, van de gene, die zeggen dat sy Joden zyn, en sy en zyn het niet; maer sy zyn een Synagoge van Satan.’ Daer-en-boven zegt hy aldaer, dat de Joden verwoed zyn door wreedheyd, versteent door boosheyd, en overvallen door ellende. Sy waeren verwoed door wreedheyd, als sy Christus gekruyst hebben: sy zyn versteent door boosheyd, aengezien sy in Christus niet en willen gelooven, noch hem voor den waeren Messias herkennen: sy zyn overvallen met ellenden, aengezien sy nu als vrêmdelingen en ballingen door heel de wereld verspreyd zyn, en onder tribuet gestelt, levende doorgaens zonder Priesters en Offerranden, en wordende van alle andere Natien gehaet en als vervloekt.

Den vermaerden P. Abraham à S. Clara (Loof-hutt. Tom. I. in initio.) schryft, dat de Joden in allen hunne benauwtheden en angst roepen, Adonai ! Heere!: maer men zal niet licht den Alderh. Naem Jesus uyt hunnen mond hooren, en als sy zomtyds uyt onbedachtzaemheyd dêzen Alderh. Naem lêzen oft uyt spreken, dan geven sy hun zelven, tot straf, met de hand eenen slag, oft zeggen: ‘Dat synen Naem en gedachtenis uyt gevaegt en vernietigt worde.’ Wederom, zoo dikwils als sy in de Synagogen by een komen, zoo sprêken sy het vloek-woord Horma uyt, willende hier door zeggen dêze vermaledyde Gods lasteringe: Vervloekt zy Jesus! zoo groot is den haet en goddelelooze wreed-

[p. 6]

heyd van dêze verblinde en rampsalige menschen tegen Jesum Christum onsen Heere, dat sy hem en synen Alderh. Naem dagelyks verwenschen en vervloecken. Ja, den geleerden A. Ginther getuygt (Unus pro Omnibus Consid. 107. n. 4.) dat de goddelooze Joden in 't jaer 1600. aen den Grooten Heer der Turcken opgedragen hebben vyfmael hondert duyzent goude geld-stucken, op dat hy het H. Graf des Saligmaekers binnen Jerusalem zoude verwoesten en te niet doen. O grouwel! ô uytzinnig Volk!

Dêzen onverzoenelyken haet der versteende Joden tegen Christus, heeft bezonderlyk uytgeschenen, als den Jode Jonathas in't jaer 1369. binnen Engien, met syn Vrouwe, Zoone, en andere Joden, de H. Hostien op een tafel hebben uytgestort, de zelve met grouwelyke lasteringen beschimpt, en veele goddeloosheden daer tegen uyt gebraekt, de welcke op verscheyde dagen daer naer nog hernomen zyn: waer door Gods wraeke getergt zynde, dêzen Jonathas van de Straet-schenders in synen hof is vermoord. Waerom syne Vrouwe bevreest met haeren Zoone dêze H. Hostien tot Brussel heeft gebragt, en die aen de al daer woonende Joden gegeven, de welcke dêzen goddelyken Schat eerst in hunne Synagoge versmaedelyk hebben bespot, en daer naer op den goeden Vrydag in't Jaer 1370. met messen en poignaerden doorsteken, waer uyt dan overvloedig bloed vloeyde, met dusdaenige verbaestheyd

[p. 7]

der Joden, dat sy ter aerde gevallen zyn. Dry van dêze mirackeleuse Hostien worden tot op den dag van heden nog onbedorven in de Kercke van de H. Gudula bewaert en de ge-eert; en naer verloop van vier honderd Jaeren (waer van men nu den Solemnelen Jubilé viert) ziet men in de zelve nog de lyk-teekenen der steken en van't uyt-gevloeyt mirakeleus Bloed.

Ik keere hier weder tot ons Zinne-Beeld, en laete door myne Musa de volgende Rymen hier in vloeyen.

DEn Terpentyn,, is medecyn,,

Zoo als nu is gelêzen,

Syn Gom en Zaed ,, dient ons tot baet,

Om krancken te genêzen:

Syn Bladers dicht ,, voor 't Zonne licht ,,

Een schaduwe verstrecken,

Waer onder kan,, een vermoeyt Man ,,

Voor Zonne-brand zig decken.

En aldus heeft ,, en van zig geeft,,

Den Boom twee nutte saeken;

Die is gewond,, maekt hy gesond ,,

Hy droeve bly zal maeken:

Hy ook naer wensch ,, den flauwen Mensch,,

Een rust-plaets zal bezorgen,

Waer hy met lust,, zig kan gerust,,

Voor 't Zonne-licht verborgen.

Dees wonder saek ,, ik kenbaer maek,,

In 't Sacrament geprezen,

Waer Jesus Bloed,, ons toeft en voed ,,

En krankheyd doet genêzen:

Ook hy verspreyd,, een koeligheyd,,

Alwaer de Ziel kan rusten;

In druk en pyn,, zal Jesus zyn ,,

Al wat de Ziel kan lusten.

[p. 8]

Twee Eygendommen van den Terpentyn-Boom, toe-gepast aen 't H. Sacrament van Mirakel.

HIer uyt kan men aenmercken, dat 'er twee groote natuerlyke saeken in den Terpentyn-Boom besloten zyn, de welcke geestelyk ook eygen zyn aen 't Alderh. Sacrament des Autaers: voor eerst den heelen Boom is medecinael, zeer heylzaem en nut, om menigvuldige krankheden te genézen en wonden te heelen, byzonder syne welriekende Gomme, waer onder men wel zoude mogen schryven: Jnfesta infestis: Medecyn voor 't Venyn. Aldus ook het H. Lichaem en dierbaer Bloed van Christus in 't H. Sacrament des Autaers is eene heylzaem Medecyn, om niet alleen alle lichaemelyke quaelen, wonden en krankheden; maer ook alle geestelyke te genêzen.

Wat aengaet de lichaemelyke krankheden; den geleerden en Eerw. Heer Stephanus Ydens, die in het jaar 1605. Canonink der Kercke van de H. Gudula binnen Brussel geweest is, en als dan eenen Boek in de fransche en nederduytsche taele in druk heeft laeten uytgaen, onder den Tytel: Historie van het H. Sacrament van Mirakelen, verhaelt in den zelven Boek een-en-veertig Mirakelen, die tot synen tyd aldaer geschied waeren, en altemael wettelyk onderzocht, met eed bekragtigt en goed gekeurt zyn. Waer blyven nu de an-

[p. 9]

dere, die zedert dien tyd, dat is zedert honderd vyf-en-sestig jaeren aldaer geschied zyn? Zoo dat wy met waerheyd aen't H. Sacrament van Mirakel mogen toe schryven de woorden, de welcke Christus aen den H. Joannes Baptista heeft doen boodschappen: Luc. C. 7. v. 22. Caeci vident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi audiunt, mortui resurgunt. ‘De blinde zien, de kreupele wandelen, de melaetsche worden gezuyvert, de doove hooren, de doode verryzen.’

Maer meerder zyn de geestelyke Mirakelen te aenmercken, die. door het H. Sacrament in de ziele geschied zyn. Hoe menigen grooten Sondaer heeft aldaer de goddelyke inspraeke ontfangen, om uyt den vuylen modder der sonde op te staen, eene goede Biechte te sprêken, en syn leven te beteren? En aldus zyn de doode naer de ziele verrezen, en levendig geworden in het leven der heyligmaekende gratie. Daer-en-boven is dit H. Sacrament een Tegen-vergift, om de ziele van de dood der sonde te bevryden: voorwaer dit geeft den Naem van dit Sacrament, Eucharistia, in letter-wisseling te kennen; want Eucharistia, door Letter wisselinge is, Vis Theriaca, dat is, Theriakelsche kracht: want gelyk den Theriakel den alder-krachtigsten hulp-middel is, om van de lichaemelyke pestziekte bevryd te zyn; aldus heeft-dit H. Sacrament de kracht, om de Rechtveerdige te bevryden van de dood-sonden, de welcke de

[p. 10]

doodelyke pest-ziekte zyn der ziele, en gewisse oorsaek der eeuwige dood, gelyk Ezechiel getuygt, zeggende: Anima, quae peccaverit ipsa morietur. C. 18. ℣. 4. ‘De ziele, die sondigt, die zal sterven.’

Dit word bekrachtigt door het H. Concilie van Trenten, Sess. 13. C. 2. Al waer 't zelve het eynde der instellinge van dit H. Sacrament aen de Christene Geloovige tracht kenbaer te maeken, zeggende onder andere, dat het is, Tamquam Antidotum, quo liberemur à culpis quotidianis, & à peccatis mortalibus praeservemur. ‘Als een tegen-vergift, oft bewaer-middel, door den welcken wy van de dagelycksche sonden verlost, en van de doodsonden bevryd worden.’ Het zelve leeren den H. Bernardus Ser. de Caena Domini, en den H. Cirillus, L. 2. in Joan. C. 45. Den H. Chrysostumus Hom. 45. ad popul. zegt: Hic Sanguis Daemones procul pellit, qui cum Dominicum Sanguinem in nobis vident, in fugam vertuntur. ‘Dit bloed verjaegt zeer verre de Duyvels, de welcke zoo haest sy dit goddelyk Bloed in. ons zien, worden sy op de vlucht gedreven.’ En dit met reden, (gelyk den zelven H. Leeraer aldaer voorder aentoont) Is 't dat het bloed van 't Paesch-Lam, hetwelk niet anders als een afbeeldzel van dit H. Sacrament was, gestelt zynde op de deursteylen der huysen in Egypten, de kracht heeft gehad om de Inwoonders der zelve te bevryden van den dood-slaenden Engel: hoe

[p. 11]

veel te meer zal dit goddelyk bloed van onse zielen verdryven alle kracht en macht der Duyvelen.

Dat Christus eenen waeren Medecyn-meester is, heeft hy zelfs te kennen gegeven, als hy tot de Phariseen, de welcke murmureerden om dat hy met de Publicaenen at, gezeyd heeft; Matth. C. 9. v. 12. Non est opus valentibus Medicus; sed male habentibus. ‘Voor de gesonde is den Medecyn-meester niet noodig: maer voor die qualyk te pas zyn.’ Hy was geenen Medecyn-meester alleen in syn leven; maer is en blyft den zelven nog naer syne dood, en dit byzonderlyk in het H. Sacrament des Autaers; het welk ik wel mag noemen: eene geestelyke Apotheke, waer in alle hulp-middelen zyn, om alderhande ziektens en quaelen, zoo geestelyke als lichaemelyke, terstond te genezen. Dit getuygt den H. Thomas van Aquinen, Opusc .57. zeggende: Nullum Sacramentum est isto sàlubrius, quo purgantur peccata, virtutes augentur, & mens omnium Spiritualium Charismatam abundantiâ impinguatur. ‘Daer is geen heylzaemer Sacrament als dit, waer door de sonden gezuyvert worden, de deugden vermeerdert, en den geest met den overvloed van alle geestelyke genaede-giften op-gevult word.’

Waerom ik zegge:

De Wonden, die Godt heeft in schyn van 't brood, gekregen,
Daer vloeyd den Balzem uyt en goddelyken Zegen:

[p. 12]

 

Is 't dat dan uwe Ziel door sonde is gewond,

 

Gaet tot dit Sacrament en gy zult zyn gesond.

Voege daer nog by de volgende Jaer-schriften:

eUCharIstIa InsIgnIs spIrItUaLIs MeDICIna;
't bLoet Van JesUs ChrIstUs Is MeDeCYn.

Ik keere my tot het tweede uytwerkzel in den Terpentyn-Boom en H. Sacrament berustende.

TEn tweeden, den Terpentyn-Boom, aengezien hy zeer dicht getakt en over al met groene Bladeren bekleed is, verspreyd op den groen begraesten grond eenen zoeten lommer en aengenaeme schaduwe, waer door den afgematten Reyzer aen gelokt word, om onder den zelven zig te verborgen voor de brandende Zonne-straelen, te beschermen tegen de venynige dieren, en eene gewenschte ruste te bekomen. Voorwaer niet aengenaemer aen eenen vermoeyden mensch, als onder zoo een lommerachtige schaduwe zig te begeven, om aldaer niet alleen syne swaere Packen af te leggen; maer ook om syne vermoeyde leden wat te laeten uyt-rusten, syne verloren krachten weder te bekomen, en synen overigen weg weder kloekmoedig te vervoorderen en geluckig te eyndigen.

Wy Christenen zyn op dêze wereld alle reyzende menschen en Vrêmdelingen; dit getuygt den Apostel, 2. Corr. 5. ℣. 6. zeggende: Quoniam dum sumus in Corpore, Pere-

[p. 13]

grinamur a Domino. ‘Daerom zoo lang als wy in 't Lichaem zyn, zyn wy Vrêmdelingen van den Heere.’ Én wederom den zelven Apostel, Hebr. C. 13. ℣. 14. zegt: Non enim habemus hic manentem Civitatem: sed futuram inquirimus. ‘Want wy en hebben hier geen blyvende Stad; maer wy zoeken een toekomende.’ Vervolgens dan is het noodig, dat wy tusschen zoo menigvuldige swaere lasten, perykelen, en andere omgemaeken, die ons op den weg van dit leven ontmoeten, ons voorzien van een heylzaeme en verquickende schaduwe, onder de welcke wy de Packen der sonde konnen afleggen, voor de zielsvyanden ons verborgen, de verloren ziels krachten weder bekomen, en zoetelyk rusten, om onse reys naer d'eeuwigheyd met iever te vervolgen en geluk-salig te voleyndigen. Dêze heylzaeme schaduwe, zegt den geleerden A. Ginther L. Mater. amor. & Dolor. Cons. 40. n. 1. is niet anders als de lommerachtige Schaduwe van den Gecruysten Jesus, die rustende is in 't Alderh. Sacrament. Dit kende Julius den II. Paus van Roomen, die tot syne devotie, door een vernuft penceel hadde doen schilderen Christum onsen Saligmaeker, met plompe nagels gehecht aen eenen dicht gebladerden Boom, die eene groote schaduwe van hem verspreyde, met dit onder-schrift:

Non est hâc tutior Umbra.
Daer is geen veyliger Schaduwe als dêze.

[p. 14]

Hier moet men aenmercken, dat het Sacrificie, het welke Christus onsen Saligmaeker op den berg van Calvarien voor de Saligheyd der menschen, eens bloedig, heeft geoffert aen den Autaer van 't H. Cruys; dat dit zelfste Sacrificie in de H. Kercke, door de Roomsche Priesters, nog dagelyks onbloedig geoffert word. Waer uyt volgt dat het Sacrificie van den Autaer en van 't H. Cruys, een en de zelfste Offerande is, met dit verschil alleen, dat het een bloedig en 't ander onbloedig is. Dêze waerheyd leert het H. Concilie van Trenten Sess. 22. C. 2. zeggende: In divino hoc Sacrificio, quod in Missa peragitur, Idem ille Christus continetur & incruente immolatur, qui in Ara Crucis semel se ipsum cruente obtulit. ‘In dit goddelyk Sacrificie, het welcke in de Misse verhandelt word, is den zelven Christus tegenwoordig, en word onbloedig op-geoffert, die op den Autaer van 't Cruys syn zelven eens bloedig heeft geoffert.’ Zoo dat het H. Sacrificie der Misse een waere Gedachtenisse is van Christus lyden en dood, niet alleen in vertooninge, maer ook in wezentheyd en waerheyd.

Wy worden alle van Christus vriendelyk genood, om onder de heylzaeme schaduwe van dit H. Sacrament te komen rusten; Hy roept ons, Prov. C. 9. ℣. 5. zeggende: Venite, comedite Panem meum, & bibite Vinum, quod miscui vobis. ‘Kômt, eet myn Brood en drinkt den Wyn, dien ik voor ulieden gemengelt

[p. 15]

hebbe.’ En wederom zegt hy Eccli C. 24. v. 22. Ego quasi Terebinthus extendi ramos meos, & rami mei honoris & gratiae. ‘Ik heb myne tacken uytgespreyt als eenen Terpentyn-Boom; en myn tacken zyn tacken van eere en van gratie.’ Den geleerden A Lapide verstaet door dezen Terpentyn-Boom Christus, zoo hangende aen 't H. Cruys, als tegenwoordig in 't Alderh. Sacrament, waer onder eene Christene Ziele veylig kan rusten, en alle eer, Zegen, en Saligheyd bekomen: alwaar Christus is roepende:

VenIte aD Me, qUI LaboratIs, aC oneratI estIs, et ego reCreabo Vos.

Dat is:

Komt tot My, die belast en belaeden zyt,
en Ik zal Ulieden vermaeken.

Waerom ik voorder zegge:

Onder de Schaduwe van Jesus Vleesch en Bloed.
Vind men de Heerlykheyd, Gods Zêgen, 's Hemels Goed.

Dit weyst ook aen de volgende Jaer-schriften:

In terebInthI UMbra DeCor, VICtorIa, saLUs.
esCa DIVIna faMeLICos nUtrIens VIatores.

Dat is:

De goddelycke Speyze, voedende de hongerige Reyzers.

[p. 16]

InsIgnIs hostIa LUgentIbUs DULCe soLaMen.

Dat is:

Het uytmuntende Sacrament is de treurige een zoete vertroostinge.

Waerom een Christene Ziele hier behoorde naer te volgen het deugdzaem voor-beeld van den Patriarch Jacob, den welcken naer dat hy veele Jaeren synen Oom en Schoon-Vader Laban hadde gedient, en op den weg was, om met syn Volk en Vee-ryke Familie in syn Vaderland een vaste wooninge te stellen; heeft hy eerst vastelyk besloten, heel syn Huys-gezin van alle Afgodery te zuyveren: tot welcken eynde hy aen Godt eenen Autaer heeft op gerecht en den zelven met Olie gezalft, gebiedende op 't alderkrachtigste aen alle syne Huys-genoten, dat sy alle de Afgoden van Laban, tot welckers eer-bewyzing sy te vooren zeer genegen waeren, zouden af-worpen en in hunne plaets den waeren en levenden Godt alleen dienen en aenbidden. Alle.de Huys-genoten zyn terstond aen dit gebod gehoorzaem, en sy en brengen niet alleen de goude Afgoden, maer ook hunne kostelyke Oor-cieraeden, en worpen de zelve willig voor de voeten van Jacob, die dit alles godtdienstig onder eenen Terpentyn-Boom heeft begraeven. Het H. Schrift zegt hier van: Dederunt ergo ei omnes

[p. 17]

Deos alienos quos habebant, & inaures, quae erant in auribus eorum: at illi infodit ea supter Terebinthum. (Genes. C. 35. ℣. 4.) ‘Sy gaven hem dan alle de vrêmde goden, die sy hadden, en d' Oor-cieraeden, die aen hunne ooren hongen: en hy begroef die onder eenen Terpentyn-Boom.’

Voorwaer een saek ten hoogsten wonderbaer! En konde Jacob, dêze goude goden en kostelyke Oor-cieraeden van syne Huys- genoten, niet beter besteden tot goed van syn Huys-gezin, tot eere van Godt, oft nooddruft van den Armen? Waerom dan alle dat kostelyk goud, daer de wereldsche Menschen zoo driftig naer verlangen, als vuyligheyd weg gesmeten, en wederom onder d'aerde verborgen, waer het met soo swaeren arbeyd was uyt-gegraven? Hier op antwoord den Geleerden C. à Lapide met andere Uytleggers der H. Schrifture (in hunc lucum) dat Jacob dêze goude Afgoden wel zoude konnen verwisselt hebben tot een ander en beter gebruyk: maer dit geensints gewilt en heeft, op dat'er geenen toe-gang meer en zoude overblyven tot de Afgodery; en dat hy hier door aen alle syne Huys-genoten eenen grooteren af-keer en walg van dêze Afgoden zoude in boezemen, en dat zy allegader, de gelegentheyd weggenomen zynde, voortaen met meerderen drift en liefde den waeren Godt zouden dienen en aenbidden: tot welken eynde hy alle dêze goude Afgod-Beelden heeft teenemael

[p. 18]

vernietigt en onder eenen Terpentyn-Boom begraven: en waerom onder eenen Terpentyn-Boom?

Hier op antwoorden den geleerden Abt Rupertus (hic) en A Lapide (in Eccli. C. 24. ℣. 22.) dat door den voornoemden Terpentyn-Boom, waer uyt eene alderkostelykste gomme vloeyt en een aengenaeme schaduwe veroorzaekt, niet anders als het H. Cruys en 't Lichaem Christi voor-beteekent was: onder de welke alle de Afgoden des werelds en sonden tot nog toe zyn begraven geweest en in het toekomende zullen begraven worden, om voorder geenen toe-gang meer tot de zelve over te laeten. Hoort nu de woorden van A Lapide (in Eccli C. 24. ℣. 22.) Terebinthus, sub qua Jacob idola defodit & obruit, figurabat Christum: Christus enim idola & Idolatriam sepelivit & sustulit, ex cujus corpore Terebintina resina pretiosissima, defluxit. ‘Den Terpentyn-Boom, waer onder Jacob de Afgoden heeft begraven en verborgen, beteekende Christus: want Christus heeft de Afgoden en Afgodery begraven en weg-genomen, uyt wiens Lichaem de Terpentyn-gomme, den alder-kostelyksten harst, is gevloeyt:’ te weten zyn dierbaer Bloed aen het Cruys op den Berg van Calvarien, ende tot Brussel uyt de mirakeleuse Hostien, door den haet der Joden, wreedelyk door-steken.

Onder dêze heylzaeme Schaduwe van het H. Sacrament moeten zig begeven alle Godt-

[p. 19]

minnende zielen, opdat sy met de goddelyke Bruyt mogen zeggen: Sub umbra illius, quem desideraveram, sedi: & fructus ejus dulcis gutturi meo. (Cant. C. 2. ℣. 3.) ‘Onder de schaduwe van den genen, daer ik naer verlangde, ben ik neder gezeten: en syne Vrucht is zoet aen mynen mond.’ Den H. Joannes weyst ons aen dêzen Boom des Levens, syne aengenaeme schaduwe, zoete vruchten, en gesonde bladeren, zeggende: In medio plateae ejus, & ex utraque parte fluminis Lignum Vitae, afferens fructus duodecim, per menses singulos reddens fructum suum, & folia ligni ad sanitatem gentium. (Apoc. C. 22. ℣. 2.) ‘In 't midden van haer straete, ende aen beyde de zyden van den vloed, is den Boom des Levens, voort-brengende twaelf vruchten, tot elcke maend byzonder gevende syne vrucht, en de bladeren van den Boom zyn tot gesontheyd der Volkeren.’ O Heylzaemen en over-treffelyken Boom! Maer welk is dêzen Boom des Levens? Hy, is volgens de getuygenisse van den H. Chrysostumus, van den H. Thomas, Rupertus en andere aengewezen by Sylveira, (in C. 22. Apoc.) Christus Jesus onsen Heer en Godt: en inder waerheyd volgens den H. Vincentius Ferrerius, het is Christus, zoo in den Hemel regnerende, als in het Alderh. Sacrament tegenwoordig; syne woorden zyn dêze: Lignum Vitae est Christus: quia in utraque parte est, scilicet in Paradiso, & in Hostia Conscerata in Mundo. (Serm. 3. de

[p. 20]

Corp. Christi.) ‘Den Boom des Levens is Christus; aengezien hy aen beyde de zyden is, te weten in 't Paradys (dat is den Hemel) en op de Wereld in de geconsacreerde Hostie.’

Christus Jesus in 't H. Sacrament is waerlyk den Boom des Levens: want hy geeft het onsterffelyk leven, gelyk den Boom des Levens zoude gegeven hebben aen Adam in 't Ards-Paradys. Hy zegt immers: Qui manducat meam Carnem, & bibit meum Sanguinem, habet Vitam aeternam. (Joan. C. 6. ℣. 55.) ‘Die myn Vleesch eet, ende myn Bloed drinkt, heeft het eeuwig Leven.’ Maer welk zyn nu de twaelf Vruchten van dêzen Boom des Levens? Dêze worden aengewesen door den H. Apostel Paulus, zeggende: Fructus autem Spiritus, est Charitas, Gaudium, Pax, Patientia, Benignitas, Bonitas, Longanimitas, Mansuetudo, Fides, Modestia, Continentia, Castitas. (ad Galat. C. 5. ℣. 22.) ‘De Vrucht van den geest is Liefde, Blydschap, Vrede, Verduldigheyd, Zachtzinnigheyd, Goedheyd, Langmoedigheyd, Zachtmoedigheyd, Getrouwigheyd, Zeegbaerheyd, Kuysheyd, Zuyverheyd.’ Wy zullen ieder van dêze twaelf Vruchten wat voorder aen-raeken en klaerder voor-stellen.

Zeer wel stelt den Apostel onder dêze twaelf Vruchten de Liefde de alder-eerste: want de Liefde is van alle Deugden door noodsaekelykheyd de eerste, door haer weerdig-

[p. 21]

heyd de verhevenste, en door haere verdiensten de alder grooste, gelyk getuygt den zelven Apostel, zeggende: Nunc autem manent Fides, Spes, Charitas, tria haec: major autem bârum Charitas. (1.Cor. C. 13. ℣. 13.) ‘Ende nu blyven Geloof, Hôpe, ende Liefde, dêze dry: maer de meerste van dêze is de Liefde.’ Deze is door noodsaekelykheyd de eerste; want, Qui non diligit, manet in morte (1. Joan. C. 3. ℣. 14.) ‘Die niet en bemint, blyft inde dood.’ Sy is door weerdigheyd de alder-verhevenste; want Hoc est maximum & primum mandatum. (Matth. C. 22. ℣. 38.) ‘Dit is het alder-grootste en eerste gebod.’ Sy is door verdiensten de alder-grootste; want Charitas operit multitudinem peccatorum. (1.Petri C. 4. ℣. 8.) ‘De Liefde overdekt de menigte der sonden.’ De Liefde dan is de eerste Vrucht, die men van dêzen Boom des Levens moet plucken: dat men dan in 't H. Sacrament aen den Godt van Liefde geeft syn heel hert, aengezien hy syn zelven geheel aen ons geeft uyt liefde. Daerom: Super omnia autem Charitatem habete. (Colos C. 3. ℣. 4.) ‘Hebt boven al de Liefde.’

De tweede Vrucht, die men van den Boom des Levens moet plucken is de Blydschap: want is 't dat den H. Joannes Baptista in syn Moeders lichaem van Vreugt en blydschap is opgesprongen, om dat hy was in de tegenwoordigheyd van Christus: hoe veel te meer moet verheugt zyn, die niet alleen tegen-

[p. 22]

woordig is; maer den zelven Godt, die de blydschap der Engelen is, in syn Lichaem ontfangt door de H. Communie. Moet dêzen Mensch met David niet uytroepen? Cor meum & Caro mea exultaverunt in Deum Vivum. (Psalm 83. ℣. 3.) ‘Myn Hert en myn Vleesch springen van Vreugde op tot den Levenden Godt.’ En wederom: Repletum est gaudia os nostrum: & lingua nostra exultatione (Psalm. 125.℣. 2.) ‘Onsen mond is met vreugde vervult, en onse tonge met blydschap,’ door 't nutten van dit H. Sacrament.

De derde Vrucht is den Vrede, den welcken dryderley is: Vrede met Godt, met synen Naesten, en syn Zelven. Die desen dryvoudigen Vrede verlangt te hebben, moet noodsaekelyk tot Godt in dit H. Sacrament gaen: Ipse enim est pax nostra. (Ephes. C. 2. ℣. 14) ‘Want hy is onsen Vrede.’ Hy is Melchizedech, Rex Salem, dat is ‘den Koning van Vrede.’ Hy is Plus quam Salomon: ‘Meerder als Salomon’: dat is Vreedsaemig: hy heeft den Vrede aen syne Discipelen voor een Testament gelaeten, en den Vrede tusschen den vergramden Godt en plichtigen Mensch gemaekt.

De vierde Vrucht is de Verduldigheyd, die wy moeten leeren en haelen uyt Christus in dit H. Sacrament, het welk hy heeft ingestelt den avond voor zyn bitter lyden en doodt; de H. Hostien door de wreede Joden met messen heeft laeten door-steken, en zig da-

[p. 23]

gelyks laet nutten van de Sondaers; om ons de Verduldigheyd te leeren: Quoniam per multas tribulationes oportet nos intrare in Regnum Dei. (Apoc. C. 14. ℣. 21.) ‘Want wy moeten door veele verdruckingen gaen in Gods Ryk.’ Daerom laet ons met een vast voor-nemen en kloek gemoed alles verduldig verdragen, op dat wy met den Apostel mogen zeggen: Patior; sed non confundor. (2.Tim. C. 1. ℣. 12.) ‘Ik lyde; maer ik en worde niet beschaemt.’

De vyfde Vrucht is de Zachtzinnigheyd, of Goedertierentheyd, de welcke Christus, dit H. Sacrament instellende, ons heeft geleert: want al hoe wel daer eenen boozen Judas was, heeft hy nogtans zachtmoedig syne voeten gewasschen, syn H. Lichaem gegeven, en Vriend, genaemt, zonder hem een stuer gezicht te geven oft te kyven. Tot dêze Deugd vermaend ons den Apostel zeggende: Estote invicem Benigni. (Ephes. C. 4. ℣. 32.) ‘Weest tot malkanderen Goedertieren, Bermhertig, vergevende malkanderen, gelyk ook Godt in Christo U vergeven heeft.’ En aengezien wy de Liefde moeten hebben, zoo moeten wy ook de Goedertierentheyd hebben, want, Charitas benigna est. (1. Cor. C. 13. ℣. 4.) ‘De Liefde is goedertieren.’

De sesde Vrucht is de Goedheyd; Christus heeft zelfs gezeyd Nemo Bonus, nisi solus Deus. (Luc. C. 18. ℣. 19.) ‘Niemand is 'er Goed, als Godt alleen.’ Ja hy is het Opperste Goed,

[p. 24]

van wie David zegt: Aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate. (Psalm. 103 ℣. 28.) ‘Doet gy uw hand open, zoo worden sy allen met goedheyd vervult.’ En dit doet hy in dit H. Sacrament, op dat wy aen onsen naesten ook onse Goedheyd zouden betoonen, en hem behulpzaem wezen: wel wetende dat het goed, 't welk wy aen den Minsten doen, ook gedaen word aen Godt, die in 't H. Sacrament tegenwoordig is.

De sevenste Vrucht van den Boom des Levens is de Langmoedigheyd, waer van David spreekt: Dominus Longanimus & multum misericors. (Psalm. 102. ℣. 8.) ‘Den Heer is Langmoedig en zeer genaedig.’ En van dêze bermhertige, genaedige en langmoedige goedertierentheyd zegt wederom David: Memoriam fecit mirabilium suorum misericors & miserator Dominus: Escam dedit timentibus se. (Psalm. 110. ℣. 4.) ‘Hy heeft een gedenk-teeken synder wonderheden gestelt, de genaedige en bermhertige Heer: hy heeft eene Speys gegeven aen die hem vreezen.’ Te weten, het hemels Manna, met het welcke hy de kinderen van Israel 40. Jaeren heeft gespeyst in de Wildernisse; welk Manna eene Af-beeldinge was van 't H. Sacrament des Autaers, het welcke waerlyk een altyd duerende gedenk-teeken is van Gods wonderheden: op dat wy ook bermhertig en langmoedig zoude wezen, tot ons als zeggende: Estote ergo misericordes, sicut Pater vester misericors est (Luc. C. 6. ℣.

[p. 25]

36.) ‘Weest dan bermhertig, gelyk ulieden Vader bermhertig is.’

De achtste Vrucht is de Zachtmoedigheyd, de welcke byzonderlyk in dit H. Sacrament is uyt-schynende: want Christus is daer als een zachtmoedig Lam, en word aldus genoemt, den Priester zeggende: Ecce Agnus Dei &c. ‘Ziet het Lam Gods, dat weg neemt de sonden des werelds.’ Ende Christus zegt zelfs: Ego quasi Agnus mansuctus, (Jerem. C. 11. ℣. 19.) ‘Ik was als een zachmoedig Lam, dat gedragen word ter Slag-offer.’ Dêze zachtmoedigheyd heeft hy aldermeerst betoont in zyn bitter lyden en dood, en als de H. geconsacreerde Hostien van de Joden door-steken zyn, toonende geen teeken van onverduldigheyd oft wraeke: om ons de Zacht-moedigheyd te leeren: waerom hy ook zegt: Discite a me, quia mitis sum. (Matth. C. 11. ℣. 29.) ‘Leert van my, dat ik zachmoedig ben.’ En hy gebenedyd de zachtmoedige, zeggende: Beati mites, quoniam ipsi possidebunt terram. (Matth. C. 5. ℣. 4.) ‘Salig zyn de Zachtmoedige; want sy zullen de Aerde bezitten.’

De negenste Vrucht noemt den Apostel Fides, waer door ook het Geloof kan verstaen worden, het welcke in dit H. Sacrament het meeste noodsaekelyk is en 't krachtigste moet werken: want het word van de H. Kercke, in de Consecratie genoemt: Mysterium Fidei, ‘Een geheimenissen des Geloof.’ Nochtans de

[p. 26]

Leeraers verstaen hier doorgans door 't woord Fides, de Getrouwigheyd oft Betrouwen op Godt, den welcken in 't H. Sacrament tegenwoordig zynde, ons in allen nood kan en zal helpen: want hy roept aldaer, gelyk hy tot syne bevreesde Apostelen gezeyd heeft. Habete fiduciam, Ego sum, nolite timere. (Matth. C. 14 ℣. 27.) ‘Hebt betrouwen, Ik ben het, en wilt niet vreezen.’

De thiende Vrucht is de Zeegbaerheyd, de welcke van den H. Ambrosius genoemt word: Virtutûm Purpura, ‘Het Koninglyk Purper der Deugden.’ Om dat zonder de Zeegbaerheyd alle andere deugden hunnen glans en luyster verliezen. En als Christus door dit H. Sacrament in eygen Persoon tot ons komt, dan vraegt hy van ons de Zeegbaerheyd. Den H. Gregorius Nazean. zegt: Ubi Christus est, modestia quoque est. (Epist. 193.) ‘Al waer Christus is, daer is ook de zeegbaerheyd.’ Hy wilt dan, dat wy zullen zeegbaer zyn in woorden, wercken, gepeyzen, kleederen en manieren, volgens de vermaeninge van den Apostel: Modestia vestra nota sit omnibus hominibus: Dominus prope est. (Philip. C. 4. ℣. 5) ‘Dat ulieden zeegbaerheyd kennelyk zy aen alle menschen: den Heere is naer by,’ in 't H. Sacrament.

De elfste Vrucht is de Kuysheyd, de welcke niet alleen en bestaet in de lusten van 't vleesch te wederhouden: maer ook in alle andere quaede genegentheden en booze drif-

[p. 27]

ten in te toomen. Den H. Cyrillus zegt van dit H. Sacrament: Savientem membrorum nostrorum legem sedat, pietatem corroborat, perturbationes animi extinguit. (Lib. 4. in Joan. C. 17.) ‘Het bedaert de woedende gewoonte van ons dertele leden, het versterkt de Godsdienstigheyd, het dooft uyt de beroertens van ons gemoed.’ Als de Arcke des Verbonds in de Jordaen quam, bleven de waters terstond stille staen. (Josue C. 3. ℣. 15. 16.) Aldus, als Christus sacramentelyk in ons komt, blyven de quaede lusten, en sondige driften onberoert staen. Dit getuygt den H. Bernardus Ser. de Coena Dom.

De twaelfste en leste Vrucht van dêzen Boom des Levens is de Zuyverheyd, waer van ik met Zacharias mag zeggen: Vinum germinans Virgines. (Zachar. C. 9. ℣. 17.) ‘Dat het den wyn is, Maegden voort brengende.’ En Christus, die daer tegenwoordig is: Pascitur inter lilia. (Cant. C. 2. ℣. 16.) ‘Neemt syn voedzel onder de lelien.’ Waerom de reyne Maegden wel mogen zeggen tot hunnen Bruydegom in dit H. Sacrament: Parasti in conspectu meo mensam . . . & calix meus inebrians quam praeclarus est! (Psalm. 22. ℣. 5 .) ‘Gy hebt eene tafel voor myn aenschyn toegeregt . . . en hoe kostelyk is myn dronckenmaekende kelk!’ O geluk-salige dronckenschap! waer door de godtvruchtigheyd vermeerdert, en de Ziel in Godt vervoert ende met Godt vereenigt word!

[p. 28]

Dit zyn de twaelf Vruchten van den Boom des Levens, de welcke doorgaens van de Leeraers der H. Kercke aen het H. Sacrament des Autaers toe-geschreven worden, waer onder eene godtminnende Ziele moet rusten, de heylzaeme vruchten proeven, en in allen nood haeren toe-vlucht nemen. Dan zal sy met de goddelyke Bruyt konnen zeggen: (Cant. C. 2. ℣. 3) Onder de schaduwe van den genen, daer ik naer verlangde ben ik neder gezeten: en syne Vrucht is zoet aen mynen mond. Ja de Bruyt was aen dêze zoete vruchten dus verleckert, dat sy haer schier niet en konde verzaeden, en daerom geduerig meer en meer naer de zelve verlangde, roepende: Ascendam in Palmam, & apprehendam fructus ejus. (Cant. C. 7. ℣. 8.) ‘Ik zal op den Dadel-Boom klimmen, en syne vruchten aenvatten.’ Dêze zoete vruchten heeft den almogenden en genaedigen Godt nu Vier honderd Jaeren bewaert, en ongeschonden gelaeten in het H. Sacrament van Mirakel binnen de Princelyke Stadt Brussel, tot groote schaemte en klaere overtuyginge van alle Ketters, tot meerder glorie Gods en Triomph van syne H. Kercke, en der Princelyke Stad Brussel; als ook tot troost en toevlucht van alle waere Christenen, tot het welke sy met de volgende Rymen genoodigt worden.

GOdt, waer van d'Hemelen hun Hemels vreugden haelen,
Komt, onder schyn van brood, op d'Autaer nederdaelen,

[p. 29]

 

Zoo haest een Priester doet, d'Offrande van de Mis,

 

Godt aen een Menschens stem terstond gehoorzaem is!

 

Den onbepaelden Godt word dan bepaelt gevonden,

 

Mits hy zig daer verborgt in een kleyn witte ronde:

 

Syn Vleesch is waerlyk speys, en drank syn Heylig Bloed.

 

Ziet hier, o nietig Mensch, gy word met Godt gevoed!

 

En waer het niet geschied; wie had het durven wenschen?

 

Die heel de wereld Speyst, is hier de Speys der Menschen!

 

Die alles onder-steunt, en heel de wereld draegt,

 

Word door een Priesters hand, aen d'Autaer onder-schraegt!

 

't Is nu Vier honderd Jaer, dat hier tot Brussel woonden

 

Veel Joden, boos van aerd, die hunne wreedheyd toonden

 

Aen 't Heylig Sacrament. O boosheyt ongehoort!

 

Sy hebben dit bespot, door-steken en door-boort.

 

Die van de Joden eens was aen het Cruys gehangen,

 

Heeft van dit Jodens ras veel spot en smaed ontfangen:

 

Die van de Joden is gebragt geweest ter dood,

 

Is van dit boos geslagt doorwond in schyn van brood.

 

En g'lyk syn Bloed aen 't Cruys quam uyt de wonden lêken,

 

Dus vloeyde hier ook Bloed uyt d'Hostien door-stêken!

 

Die op den Vrydag stirf, door 't Jodens wreed verbond,

 

Den zelfsten Vrydag ook hier bloedig is door-wond!

 

O Jodens, boos gespuys! gy als verwoede honden,

 

Den Godt der Christenen tot Brussel gaeft deez' wonden;

 

Wat van Voor-Ouders was op Calvaers-Berg bestaen,

 

Hebt gy, vervloekte Ras! tot Brussel ook gedaen.

 

Dees Hostien, door Godt, nog blyven ongeschonden;

 

Men ziet nog 't Heylig Bloed in de door-steke wonden,

[p. 30]

 

Tot Brussel rustende op 't Heylig Gods Autaer:

 

Dit schoon Mirakel duert nog, naer Vier honderd Jaer!

 

Kômt hier, godtvruchtig Mensch, gaet tot Gods Tabernakel,

 

Aenbid godtdienstelyk 't Sacrament van Mirakel,

 

Dat naer Vier honderd Jaer in volle wezen blyft,

 

Waer over Brussel nu zoo groote vreugd bedryft.

 

Het was een groot geluk, als Jesus in syn leven,

 

Is Dry-en-dertig Jaer in 't Jodsche land gebleven:

 

Maer niet min is 't geluk dat Brussel nu geniet,

 

Als sy den zelven Godt Vier Eeuwen by haer ziet.

 

Sy viert nu 't Jubilé van deez' Vier honderd Jaeren,

 

Dat sy dien grooten Schat bleef in haer Stad bewaeren:

 

Sy herstelt nu d'oneer gedaen aen 't Sacrament,

 

En in dry Hostien sy Jesum Godt herkent.

 

Geluk, ô Brusselen, en allen hemels Zegen,

 

Geen grooter Schat is oyt op 't aerderyk verkregen:

 

Gy hebt, ô Brusselen, den alder-grootsten Schat:

 

Die in den Hemel rust, rust ook in uwe Stad!

Ik eyndige dêze Inleydinge met het volgende Jaer-schrift.

geLooft zY 't heYLIg saCraMent VoL WonDer.