|
| |
| |
| |
De borch van Vroudenrijc,
Die Augustijnken maecte.
Wel behaghen es ghenoecht;
Daer men 't behaghen af ghesciet,
Soe en prisic sijn behaghen niet.
Die hem selven connen vensen
Ghenoechte te draghen in quaden ghepensen,
Daer sonde af comt ende vremde scade;
Dat 's quaet doen met voerrade.
Anders dachs was mi ghesciet
10[regelnummer]
Ene ghenoechte daer ic niet
Inne en vant dan eersamhede;
God vergheve mi of ic mesdede.
Was ene Borch van Vroudenrijc,
Soe versiert met sueten dinghen
Dat se niemen en mochte volbringhen
Te makene dan een meester rijc,
Ende hem selven ghelijc alleen.
20[regelnummer]
Dese borch hadde een voersteen
Ghelijc witten albastre ghehouwen,
Die soe rikelijc es aen te scouwen
Dat een sijns selves wert gheware
Daer in als in een spieghel clare.
Twee venstren saghic daer van verren;
Mijn sin tughede mi dat waren sterren,
Eer 't mi condich was ghedaen.
Tusschen den venstren scone ende slecht;
30[regelnummer]
In const u ghedoen negheen berecht
Na hare doecht, dat wetic wale.
Onder den pilaer stont ene sale,
Niet te cleine, te maten groet:
De muren waren met rosen roet
Wel ghemuert aen elke side,
Dat volprisen ware mi te wide.
Setelen wit ghelijc elpen beine,
Te maten groet ende niet te cleine,
Stonden uutghehouwen daer;
40[regelnummer]
Effene, slecht, suver ende claer
Bleven si ende altoes wit,
Van alder vulnesse ombesmit.
Ene harpe hinc in dese sale,
Niet van coperen, noch van metale;
Na den inghelen was haer gheclanc:
Suetere vele dan enich sanc
Was te horene dat gheluut.
Een dal volmaect stont daer uut
Beneden ane des berghes voete;
50[regelnummer]
Dat was te scuwene al te soete.
Dese borch was met goutdrade
Soe wel ghedect, al haddicx stade
In conste niet volprisen na hare recht.
Dese borch die stont ghehecht
Op enen boem ghelijc oliven;
Hare doghet ware mi te hoghe te scriven.
Tusschen borch ende boem ic vant
Ghelijc witte albastre enen rant,
Soe wit, soe claer ende soe ront,
60[regelnummer]
Het mochte wel sijn eens hemels vont.
| |
| |
Dese edel borch droech tacken twee,
Aen elken vijf telghere men no mee,
Reine hielt die borch rike,
Boven, beneden ende alte male,
Ende daer toe setele ende sale,
Ende al dat de borch toe behoert.
Die borchgrave, vernemt mine woert,
Hi es gheheten Her Reinout;
70[regelnummer]
Hi es frisch ende in doegheden stout,
Ende suver, sonder loes beraet.
In enen hof, die groene staet,
Leghet hi in desen boegaert verborghen;
In eren soe staet al sijn sorghen.
Wijn ende cruut, ende meneghe luust
Steet in den hof daer hi in ruust;
Hi es frisch ende scone van live.
Sine borch hueden ridderen vive,
Die vroeste die hi wiste,
80[regelnummer]
Ghetrouwe sonder argheliste.
Die ierste heet Her Hoernaer;
Twee torren scone ende claer:
Aen elke side steter een an,
Laet hijt sinen here weten,
Die dien casteel heeft beseten;
Maer heimelike soe moet men comen
Toten borchgrave; in cans niet ghenoemen
Hoe suverlijc si sijn ghewracht.
90[regelnummer]
Die hier na heeft die meeste macht
Dat es Mijnher Cleer-besach;
Want hi behoet nacht ende dach
Die twee vensteren, dat daer binnen
Neghene vulnesse en mach gherinnen,
Noch comen in negheenre wijs.
Die hier na heeft die meeste prijs
Es Her Rouckaert, goede vrucht;
Hi es gherne in sueter lucht;
Daer omme verwaert hi te sinen dele
100[regelnummer]
Den pilaer van dien castele,
Ende verwaerse soe wel dat neghene
Daer inne niet en mach ghenaken,
Die sinen here mochte maken
Siecte ochte eneghe pijn.
Die vierde heet Her Smakelijn;
Van der borch es hi behoeder.
Dan enech ander die ic weet.
110[regelnummer]
Voer den borchgrave dat hi sneet
Ende proefde vore hem sine spise,
Ende vent hi se in enegher wise
Anders dan reine ende goet,
Soe doet hi ander halen dan.
Als goeden lieden wel betaemt.
Die vijfste es aldus ghenaemt
Dat hi heet Her Licht-gevoel;
120[regelnummer]
Te heet en wilt hi noch te coel,
In rechter maten voecht sijn dinc,
Ende es Her Reinouts camerlinc,
Des borchgraven daer binnen;
Want hi can alder naest bekinnen
Wat hi alder meest begheert;
Her Reinout heeftene herde weert.
Sinen hoechsten raet laet hi weten
Als hi met onloste es beseten,
Met siecten of met eneghe quale:
130[regelnummer]
Her Licht-ghevoel loept in die sale
Ende luut die harpe suetelike;
Dan comen van buten meesters rike,
Al selken als sijn herte begheert,
Ende beteren hem al dat hem deert.
Dit es waer, want ic sach
Op enen dach al daer ic lach,
Soe saghic alle dese engyen;
Ghi hebse oec alle wel ghesien
Dese borch van Vroudenrijc.
140[regelnummer]
Nu vraghic elken sunderlijc
Oft hijt iet weet of hise iet kint?
Den vijfsten ridder, diet tpaerlement
Te houdene pleghet daer binnen,
Dit es al te goet te versinnen.
Al vragic 's u, het 's cont hen allen,
Die an reine wive vallen,
Die ghestadich sijn, goet ende scone.
Berecht mi dat u God lone;
Want een goet vraghen ende een wel verstaen
150[regelnummer]
Doet dicwile goede andworde ontfaen.
| |
| |
Dese borch es 't hoeft van eenre joncfrouwe reen,
Haer voerhoeft es die voersteen,
Die rechte pilaer hare nese si,
Haer mont es die sale daer bi,
Haer tanden die sijn setelen wit,
Haer wanghen rosen ombesmit,
Haer kinne dat es die borch-voet,
Die oliveboem haer lichame soet,
Haer kele es die witte rant;
160[regelnummer]
Vijf vingheren aen elke hant
Dat sijn telgheren ende tacken met.
Haer herte reine ende ombesmet
Es die borchgrave daer inne;
Sijn vijf ridderen sijn haer vijf sinnen:
Horen, rieken, ghevoelen, smaken,
Ende 't sien, dit sijn de saken
Daer men mede bediet te male
Dat hoert ter borch ende ter salen.
170[regelnummer]
Voer hem die draghen felle moede
Inne en come, die vertaert
Dijns edel borchgraven machte,
Die altoes leghet in reinen ghedachte.
Augustijnken leghet voer oghen
Dat si behoeden waer si moghen
Haer edel borch met haren ridderen vive.
|
|
Auteursrechtvrij