Oudvlaemsche gedichten der XIIe, XIIIe en XIVe eeuwen. Deel 3

[p. 143]

Hier beghint den AB recht ende averecht;
Op elc littere een vers.

Aensiet dese vrouwen hoe si gaen,
Besiet hoe haer tuten staen;
Claer dat si hen blanketten:
Die cleeder soe lanc dat si hen letten,
Ende sleypen hen nae alop die eerde.
Fi, diere vuylder hoverde!
Ghi vrouwen, ende en scaemdi u niet!
Het is u scande dat men 't siet.
Ic sien, dies mi verwondert seere,
Knechte gaen ghelijc den heere.
Laghen si soms te bedde ·III· daghen,
Men soudse moeten in 't ghasthuys draghen.
Nu soe merct noch meer in desen landen:
Overspel en is schiere gheen scande.
Priesters, die ons dit scrift uutgheven,
Qualijc dat siere selve na leven.
Rijcheyt versmaet dien armen;
Richters hebben clein ontfermen.
Siet oec hoe dat nu is ghestelt,
Soe en sach noyt man soe-quaden ghelt.
Trouwe ende waerheyt is uten lande;
Valscheit en loesheyt is menigherhande,
Wi moghens aenmerken ende horen.
Xps name wort dicke versworen;
Ymoedicheit leecht onder de voet,
Zo hoverde draecht hoghen moet,
Ende wort vervult in menighen saken:
Nine weet men van den scape wat maken.
.... in u dit ende besiet;
Est niet aldus dat nu ghesciet?
Est in u dit, mi dunct wel jaet.
.... in u dit ende verstaet;
Condi ghemerken, ghi vindet waer,
Dit is oechsiens al der werelt claer:
Zie aen alderhande staet,
Yn dese werelt alsoe nu gaet.
Xps woerde ende sijn ghebot
Van dusenten men niet een en hot.
Waer soe is vrienscap, eere ende trouwe
Toten evenkersten, als 't wesen soude?
Soect waer nu is gherechtichhede!
Siet, wie doet dat hi woude dat men hem dede!
Rechverdichheit wort seere vergheten;
Recht wort dicke crom ghemeten;
Quaetheit verdruct die doecht;
Proeft oft ghijt yet vinden mocht;
Onrecht siet men hier vele toe minghen.
Nu soe merct in allen neringhen
Metten waghen in 't gheco...
Loosheit, valscheit steekt hier in al.
Kerve hier met, soe wint men 't goet,
In lieghen niet, driegher heeten vroet.
Hier mede soe winnen sijt goet met hopen,
Grote lijftochten dat siere mede copen;
Frisch ende weldich sijn se hier mede,
Ende dit betaelt die assissen van der stede.
Die arbeyder moet al betalen;
Coept hi notorft, hi moet halen
Bier, broet, vleesch, visch ende wijn,
Aldus verliest die arbeyder 't sijn.