Mengelpoezy. Deel 1(1839)–Francis Jozef Blieck– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 91] [p. 91] Het oordeel Gods. Legende uit de 12e eeuw. [pagina 92] [p. 92] O Gij, voor wien de maan bezoedeld heenen vliedt, Die in de aanbidding van aartsenglen vlekken ziet!..... FEITH, het graf. [pagina 93] [p. 93] Het oordeel Gods. Legende uit de 12e eeuw. De Almagtige doorgrondt de nieren; Wees nimmer op uw deugden trotsch. De vroomste-zelf beeft by het zwieren Van 't vlammend zwaerd in 't oordeel Gods. Aenhoor hoe Gods geduchte toren Een christen trof, En leer hoe rein de deugd moet glooren Voor 's hemels hof. Vaek doemt het wie zich hoorde pryzen Op 't wereldrond. Een voorbeeld spreidde eens diep afgryzen Op Galis grond. Een groote geest, een godgeleerde Verhief zich daer. Altaer en staet, elk minde en eerde Dien adelaer. [pagina 94] [p. 94] Zoo wys en weldoend, als godvruchtig En streng van leer, Misschien was hy te schitterzuchtig, Te graeg naer eer. En zie - als of de hand des Heeren Zich voelen liet, En strenglyk wou den hoogmoed leeren, En 's werelds niet, - Van 't levenslicht wordt de opgeblazen Op eens beroofd, Hy sterft: men ziet er wormen azen In 't schrander hoofd!... Nu zal hy 't laetst bewys ontvangen Van aerdschen gloor. Het rouwsieraed wordt uitgehangen Den tempel door. De wierook walmt; de fakkels branden, En 't klokgebom, In 't ronde dreunend, schudt de wanden Van 't heiligdom. Daer knielt om 't praelgraf en verstomt er Het volksgedrang, En 't somber orgel rolt en bromt er By 't koorgezang; Daer stygt en schalt uit honderd monden Het psalmend lied: ‘Kastyd, ô Heere, naer zyn zonden, ‘Uw dienaer niet!’ En nauwlyks is die galm verloopen, Wat schrikvertoog! Daer bonst het lyk de doodkist open, Wendt zich omhoog, [pagina 95] [p. 95] En dondert uit: ‘staekt uw gebeden, ‘Gy, die my roemt; ‘Voor Gods geregt heb ik getreden, ‘En zonk verdoemd!’ 'T smakt neder. - 'T bloed verstyft in de aderen Van 't algemeen. Wie 't gruwbaer overschot wil naderen, Deinst, beeft daer heên. In 't einde ziet men 't aengegrepen, En, als een hond, In nare naektheid grafwaerts slepen Op woesten grond. Daer werpt men 't lyk des doemlings, zonder Gebed of kruis. De bodem scheurt; men hoort er onder Een hol gedruisch. 'T lyk zinkt en zinkt; het is verzonken; En 't siddrend volk Ziet een gewoel van rook en vonken In 's afgronds kolk. De Almagtige doorgrondt de nieren; Wees nimmer op uw deugden trotsch. De vroomste- zelf beeft by het zwieren Van 't vlammend zwaerd in 't oordeel Gods. 1838. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij