Mengelpoezy. Deel 1

(1839)–Francis Jozef Blieck– rechtenstatus



[pagina 79]
Oogslag op de jeugd huppelend in 't veld. Dagen, al te ras verdwenen, Wen zich de onbezorgde jeugd Koestert aen de milde spenen Van de levenvolle vreugd; Dagen, die by 't lachen, stoeyen, Vry en ongewraekt geraes, Over roozen henenvloeyen, (Lang voor my vergaen, eilaes!) Waer geluk en onschuld huizen, Waer natuer ons tegenlacht In het wind-en waterzuisen, In geboomte-en akkerpracht; Waer de boschkoralen kwelen, 'T rundvee loeit in de open lucht, En de blonde knaepjes spelen, Vierend hun ontembre zucht. Onder 't klautren, hupplen, loopen En het liggen op den loer; Onder 't vrucht-en eyersstroopen, En het tergen van den boer,
[pagina 80]
Onder 't baden in de stroomen, En het vliegen op het ys; Onder 't stadig vreugdedroomen, En 't vermetel zyn om prys. Dagen, waer de losse blikken Rugwaerts staren noch vooruit; Dagen, door geen onheilschrikken In hun vluggen loop gestuit, Waer de zinnen aen het draven, Zonder kommer, zonder toom, Zich aen duizend bronnen laven, Opgedroogd voor koelte en schroom. Laet ze dartlen, laet ze razen, De onbezonnen lieve jeugd. Vlugtig als haer waterblazen Vliedt des levens lentevreugd. Zie, daer sterft uw zomerluister; En, ô mensch, het geen u wacht, Is een drukkend najaersduister, En een strenge winternacht. 1836.