Fidamants kusjes, minne-wysen en by-rymen aan Celestyne

[p. 326]

Op de Ysere tralien Van haar Venster.

WAarom laat gy Traaly toe,
Dat mijn Hart sijn ingang doe,
By sijn Lief? waarom ook niet
Dat het weer te rugge vlied?
Geeft my dan mijn Hart weerom;
Of vergunt dat ik ook kom;
So ik dan niet weer mag uit,
My daar vry dan eewig sluit.

Met een Roose-gift in de Winter.

HEt dunkt u wonder dat ik thans
Aan u vereer een Roose-krans,
Terwijl de velden sijn verkout,
En Flora daar geen plaats en houd.
My dunkt het gansch geen wonder, neen;
Uw Mond die nimmer warrem scheen,
Maar daar de koelheid van uw Hart
Gestaag door uitgeboesemt ward,
Dat purpur Mondje als een Kers,
Draagt altijd Roosen, even vers.