Fidamants kusjes, minne-wysen en by-rymen aan Celestyne

[p. 170]

R. Om een uytspraak van haar Wil.

Wys; 2^de. Roosemond.

CElestyn, die ik min,

Als Voogdesse van mijn sin,

Die ontfangt alleen mijn geneegentheyd,

Die sich door mijn boesem heeft verspreit,

Geef doch eensjes acht

Op mijn Minne-klacht,

Daar my uw Deugd toe bracht:

Seg maar met een woord

Of mijn droefheid enden sal,

Dan of ik u niet geval?

Hoort gy niet hoe de brand

Singen doet uw Fidamant?

Sijn gesang dat klinkt op Maas en Y,

Tot een teekken van sijn minnery.

Of gy al vlucht weg,

Langs de Beemster weg,

Na d'Hof-stee achter d'Heg,

Tusschen Else-blaan,

't Is vergeefs; uw Fidamant

Soekt u pad na in het Land.

[p. 171]

3.

 

Lust u dan dat ik ly,

 

Als gevangen door gevry?

 

Ey het lust nu dan uw Nymfjen ook,

 

Dat uw hand uit meedely my strook.

 

Leg die op mijn Mond

 

Mijne Minne-wond

 

Word weeder heel terstond.

 

Om die hand voeld ik

 

d'Eerste wellust in mijn Hart,

 

En nu ook om die mijn smart.