Schou-burg der rupsen, wormen, maden, en vliegende dierkens daar uit voortkomende. Deel 2

[p. 147]

XXVIII. Hoofd-stuk. Van het kleine kruid-spinneken:

I. In het midden van oogst-maand sag ik op de vlier-boomen onder de bladen een klein spinneken sitten, en diergelyke op andere plaatsen meer: maar ik merkte het eerste meest aan. Het was wit van lighaam, en boven op wat rood. hadde by sig een rond bolleken met eijeren, die het sekerlyk moet gelegt hebben: zynde wel agt maal soo groot als de spinne selfs, soo dat hy seer dik moet geweest hebben, eer hy de zelve lei.

II. Dese eijeren waren in een klein netjen gesponnen, en losjes aan de bladen vast, werdende geduirig door

[p. 148]

dit spinneken bewaart, met syn voorste pooten die gelyk als vast houdende.

III. In't begin van Herfst-maand begon het veel te waeijen en te regenen, soo dat de bladeren verdorden, en bragt doe zyn bolletien met eijeren onder een van d' yzere roeijen van myn venster, onder welke hy het zelfde bewaarde soo lange tot uit de eijeren nieuwe spinnen waren voortgekomen. Doe vernam ik d' oude spinne daar niet meer by, latende de Ionge kudde by malkanderen blyven, synde daar alleenig maar een weinig van afgeweken.

IV. Of dese spinnen mede op de vliegen asen, weet ik niet, maar gisse

[p. 149]

dat sy het sap van kruiden suigen, want sy dikmaals groen van koleur syn, voornamentlyk in't voorjaar,

wanneer de kruiden sappig syn: ten anderen blykt sulx om dat sy geen netten spannen, gelyk andere die daar vliegen in vangen. Van Hare voort-telinge kan ik mede niets seggen, alsoo ik haar tot nog toe alleen gevonden heb, gelyk d'andere spinnen.