Den Neder-landschen herbarius ofte kruid-boek der voornaamste kruiden

CCCCCIII. Hoofd-stuk. Virga aurea, Gulden-roeden.

D'Eerste heeft langwerpige, spits toeloopende, rontom seer weinig gekertelde, en duister-groene bladen, welke, hoe sy hooger aan de struik komen, hoe sy smalder werden. De struik is rond, groen, maar somtyds wat roodagtig, boven in verscheide takken gedeeld, en somtyds wel van twee voeten hoog; langs de takjes komen, yder op syn steeltjen, goud-geele bloemtjes, zynde de kruine geel, met de rontom staande smalle blaadjes: welke eindelyk in witte stuifjes vervliegen. De wortel is zeer veselig, en de knoest is bruin.

Een andere soorte verscheelt van de voorige niet, dan dat de bladen wat meer gekorven zyn.

Sy wassen meest in bosschagien, van waar sy in

[p. 611]

de kruid-hoven gebragt werden: de wortel blyft des Winters over, en bloeid in de Somer.

Het is min ofte meer te samen trekkende en doordringende van deeltjes; het werd in alle wonden soo innerlyk als uiterlyk gebruikt, waar toe de kooksels dienstig zyn te drinken, en in de borst enz. te schieten: in wonden kan men mede het sap gebruiken. Men doet het mede gebruiken om te doen wateren, graveel af te dryven: tegens de buik-loop, bloed-spuwen en uithoesten: suivert het bloedige tand-vleis; en maakt de leuterende tanden vast.