Den Neder-landschen herbarius ofte kruid-boek der voornaamste kruiden

CCCCLXVIII. Hoofd-stuk. Taxus, Iben-boom.

AL is 't dat dese boom op sommige plaatsen vry hoog wast, soo werd die hier te lande selden soo hoog. Hy werd dan tamelyk dik van stam, wast regt overend, verbreidende zig boven in verscheide takken: zynde sonder knoopen ofte weeren. De bast is graauw, schelferagtig, gespleten en rouw: maar het hout is swartagtig. De takken spreiden zig ter syden uit, zig in verscheide dunne takjes verdeelende. De takjes hebben veers-gewyse aan beide syden hare blaadjes, zynde elk besonder, lang en smal, gelyk die van Rosemaryn, maar geelder-groen als sy jong is, en soo dik niet, zynde effen, glad en sonder reuk. Van het opperste der takjes langs de bladen komen veel by een gehoopte, nederwaarts hangende bloemtjes, uit den geelen grasagtig van koleur. Hier na volgen roode ronde besien, die op

[p. 571]

haar kruin een putjen hebben, van maaksel en groote de krakebesien niet ongelyk. De wortel is houtagtig, hard, en in veele takken gedeelt. Hier te lande blyft het als een heester, waar mede men gevoeglyk hagen van vlegt.

Het blyft des Somers en des Winters groen: schiet in het voorjaar wederom uit, te gelyk met de bloemtjes, en werd in de Liefhebbers hoven gevonden.

Alsoo men agt dat dit gewas vergiftig is, soo werd het in de genees-kunde niet gebruikt: alhoewel die hier te lande soo vergiftig niet gevonden werd. Want in Engeland eeten de kinderen en de verkens de besien: maar de vogelen werden daar als dronken van, soo dat sy sig ligtelyk laten vangen. Het hout is taey, dienstig om pylen en bogen van te maken.