Den Neder-landschen herbarius ofte kruid-boek der voornaamste kruiden

CCCLXXXII. Hoofd-stuk. Piperitis, Raphanus Sylvestris, Peper-kruid.

DE bladen zyn lang, breed, spits-toeloopende en rontom getand, blauw-groen, en sagt. Het wast met een ronde, taeye, getakte struik wel twee voeten hoog. De bloemtjes komen aan kleene takjes, zyn klein en wit, waar na mede een klein zaad volgt; de wortel is dun, wit, langs d'aarde groeijende, en geduirig nieuwe scheuten uit gevende.

Men vind het in de moes-hoven, en omtrent de

[p. 467]

kanten van de Slooten. In de Lente schiet het zyne bladeren uit, en bloeid in de somer.

Dit geheele gewas is uit seer beweeglyke, scherpe, en vlugge sout-deeltjes bestaande, verwekkende een groote hitte op de tonge: de smaak der wortel is tusschen peper en mostert: het is seer bequaam tegens slymige scheurbuik, slymige maag en darmsappen. Het verwekt etens lust, doet wel wateren: het werd onder de spysen gegeten, gelyk de Meer-radys. Men kan hier mede een doordringende geest van overhalen, en gebruiken dat als de geest van Lepel-bladen.