Den Neder-landschen herbarius ofte kruid-boek der voornaamste kruiden

CCLXVIII. Hoofd-stuk. Lens, Lenticula, Linsen.

HAre struikjes zyn dun, hardagtig en krom; de blaadjes zyn klein en smal, wassende twee en twee tegens malkanderen over, twaalf ofte veertien aan een steeltjen, dat eindelyk in een klawiertjen verandert. De bloemtjes wassen een ofte twee by malkanderen, staande op lange steeltjes, zynde klein, bruin-paars met wit vermengt. Waar na kleine, breede en platte peultjes volgen, in welke dry ofte vier kleine, ronde, platte, in een gedronge erwtjes leggen. De wortel is wat veselagtig, somwylen is dit gewas wel anderhalven voet hoog, met grooter zaden; en somtyds blyft het lager en krygt kleinder zaden. Ook verschelen sy wel van koleur, want sy zyn geel, witagtig, bruin, of swartagtig.

Sy wasschen veel in Duitsland, hebbende eens

[p. 350]

een pond vyf of ses van Frankfort ontboden, om hier te zaaijen, maar quamen hier soo volkomen nog soo weelderig niet voort; dan sy bloeijen in de Somer.

Het afsiedsel kan men gebruiken in de maselen en pokjes, en in andere kinder-koorsen; als mede tegens graveel: om de buik-vloed te stoppen en wormen te dooden. Men kan mede ook van des selfs meel Pappen maken, om op geswellen te leggen, om die te doen verdwynen ofte te veretteren.

Men kan se mede in spyse gebruiken, makende daar een Linsen-moes af, als by voorbeeld: kookt de Linsen in water, ofte weere-nat (dat beter is) tot sy gaar zyn, dan snyd men daar soo veel kruim van brood in tot het dik genoeg is, het welk men al roerende klein maakt; dan neemt men een Ajuin of twee, die men klein snyd, en in de panne met boter gaar maakt, dit roert men dan onder het Linsen kooksel, doende daar soo veel boter by als van nooden is.