Den Neder-landschen herbarius ofte kruid-boek der voornaamste kruiden

CCLIV. Hoofd-stuk. Juncus Odoratus Aquaticus, wel-riekende Water-biese.

DEse biese heeft een dunne, ronde, effene, en eenigsins in leedjes verdeelde steel, die ydel en hol is: aan de zyden van onderen na boven toe siet men eenige weinige dunne, en holle steeltjes ofte ribbetjes, waar aan ook eenige weinige, kleine, smalle en spitse blaadjes komen. Op de top van de struik, (zynde twee voeten ontrent hoog) komen witte bloemtjes met trosjes, als kroontjes digt by malkanderen gevoegt. Het zaad is wat grooter dan van de Scheerling, boven op wat platter en breeder, en witagtig. De wortelen zyn veselagtig en

[p. 334]

voortkruipende, uit welke wederom nieuwe schoten voortkomen. Dit gewas verandert seer van gedaante, soo men het in de hoven plant

Men vind het veel in waterige weijen, en aan de kanten van de Slooten. Het bloeyd in de Somer, en het zaad werd in 't laatste van de Somer ryp.

Dit gewas tusschen de vingers heeft een reuk als de Sium ofte Water-eppe, en de smaak wykt daar mede weinig af, en daarom agt ik die mede van deselvige hoedanigheden en uitwerkingen, gelyk ik sulx in Friesland ondervonden heb.