CXIV. Hoofd-stuk. Carduus Eriocephalus, Monninks-kruine, ofte Distel met wolagtige Bloem-knoppen.
DEse heeft een hooge, dikke, regt over eindstaande stam, waar aan veele, groote, diep gesnippelde ofte gekorvene bladen groeijen, met eenige doornen gewapent; van onderen bleiker-groen dan boven. Op de toppen van hare takken komen vry groote ronde bolletjes, en met een sagte, witte donsigheid bekleed, met veele, scherpe doorntjes gewapent: hier uit komen veele purper-verwige (en somtyds witte) draads-gewyse bloemt-
[pagina 162]
[p. 162]
jes uit: waar na een langagtig, glad en blinkend zaad volgt. Heeft een lange, redelyk dikke, van buiten bruine, van binnen witte wortel, met weinige veselen.
Sy groeijen alhier maar in de liefhebbers Hoven, dog in Spanjen en elders in 't wild: en bloeijen de meeste Somer door.
De wortel segt men bequaam te zyn om te eten, en de pis te doen losen.
Auteursrechtvrij