Den Neder-landschen herbarius ofte kruid-boek der voornaamste kruiden

XLVIII. Hoofd-stuk. Armeniaca Malus, Abrikose-boom, vroege Persik.

DEse boom werd meest aan de muuren en schutsels geleid, om te beter son te vatten, maar groeijen, alleen staande, tot een vry hooger boom: welkers stam dan heel dik werd; dan sy werd meest op pruimen geënt; de bladen zyn breed, byna rond, dog spits toeloopende, en om de rand geschaart. De bloemtjes zyn vyf-bladig en wit. De vrugt is (zynde een soort van pruimen) rond, geelagtig, ofte roodagtig, dat is hoog geel, na den Orangien hellende: sy wassen middelbaar klein, ofte bijna soo groot als een Persik, zynde min ofte meer donsig. Aan d'eene zyde hebben sy van haar begin tot haar onderste punt, een voore ofte klove, gelyk de Persiken: sy hebben binnen in haar een steen, de Pruim-steen byna gelyk, vry groot, met een bittere korrel daar in. De vrugt is aangenaam van smaak. De wortel is van hout, en

[p. 81]

hard, sig door d'aarde henen verspreidende, waar uit menigmaals nieuwe schoten voortkomen. Sy bloeid seer vroeg in de Lente, daarom werden de bloeysels menig reis van de koude en schrale winden verslonden: sy wassen hier alleen in de Hoven. Het enten, en oculeren verandert de vrugten seer, waar van ook alle de verscheidentheden herkomstig zyn. Hare vrugten rypen in het midden van de Somer.

De pitten gebruikt men tegens Graveel, maar ik sie daar niet veel meer in, dan in een bittere Amandel. De vrugt werd alleen voor lekkere monden voortgeteelt, die haast in het lighaam verrotten, daarom zyn sy best met wat broods genuttigt. Wanneer sy nog niet al te ryp zyn, werden sy nat ofte droog geconfyt. Het hout is is dienstig om Stoelen en ander werk te maken. Uit de bast van de boom, drupt een Gom, d'Arabise Gom gelyk, en kan mede voor deselvige gebruikt werden.