Winterbloemen

[p. 85]

Aan de vierde klasse van 't Koninlijk Instituut,
met mijn Systême de Perspective.

De Zeeman, afgetobt in 't hobblen op de baren,

Hangt de uitgediende riem in god Neptunus Choor;

Hy dankt haar 't schamel brood der doorgehotste jaren,

En zegt, met één, vaarwel aan 't golvend waterspoor.

Ik meê. Zie hier mijn rust. Gesold van strand tot stranden,

Was Wis- en Teekenkunst mijn roeispaan door de zee;

Gy, Tempel van de kunst, ontfang mijne offeranden.

Mijn wenschen zijn verhoord, mijn vaartuig vond de reê.

1809.

Heu vatum ignarae mentes!