‘Nooit voert u de lieve moeder op haar
blaauwe baren t'huis;
‘Wat u over 't hoofd moog hangen,
‘Smoor het leed by wijn en zangen
‘In verheugend feestgedruisch!’
Men zie Horatius Epod. XIII.
1810.
Een stukjen van een' stijl als dezen, die naar 't geen de
Franschen naïf noemen treft, en dien wy, in een' anderen zin en opzicht,
los heeten, moet het kenmerk van den vrolijken of luchtigen luim door de
uitdrukking ademen. Van daar de kleine gisping, in onhollandsche taal gelegen,
die Chiron in den mond wordt gelegd. - Exprès is zoo het gewone
nadrukkelijke woord by ons, als by de Romeinen enkele grieksche. De lieve
moeder is 't (God beter't) even zoo în sommigecoterien
geworden. Laffe hedendaagsche Hoogduitsche spreekwijze, waar men in
Duitschland een beleefdheid in stelt, als men zegt: der Herr Vater, die
Frau Mutter, der Sohn; voor uw,als de aart van het Hollandsch, zoo
wel als van 't Engelsch, in al zulke gevallen volstrekt vordert. Het is van den
zelfden stempel als Recensent zonder artykel; 't is thands tot
beschaming van onze Natie, by onze in smaak, begrippen, en taal
verhoogduitsche Journalistentot een bendleus geworden is. Of
paardenvoeter my ernst dan spot zij, geef ik hun te raden
dietegenvoeters ingevoerd hebben.
Auteursrechtvrij